Niemiecki Dom Żołnierza (Polish Wikipedia)

Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Niemiecki Dom Żołnierza" in Polish language version.

refsWebsite

Global rank Polish rank

1^st place

3,178^th place

56^th place

2,809^th place

46^th place

5^th place

2^nd place

low place

low place

low place

gegenwind.info

Ruth Seifert. "War and Rape. Analytical Approaches1". Women's International League for Peace and Freedom. Zarchiwizowano z oryginału w dniu 2008-05-29. International Military Tribunal, Nuremberg 1946; Trial of the Major War Criminals, testimony of Jan. 31, 1946, Vol. 6:404ff; Vol. 7:456f; Zobacz także: Hilberg 1961:126ff; Brownmiller 1978:55ff.

KonradK. Ciechanowski KonradK., MONOGRAFIA KL STUTTHOF: 2. Obozy podległe organom policyjnym [online], 29 października 2007 [dostęp 2017-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-29] .

Joanna Ostrowska, Marcin Zaremba, "Do burdelu, marsz!" Politykamagazine, Nr 22 (2707), 30.05.2009; str. 70-72

Ruth Seifert. "War and Rape. Analytical Approaches1". Women's International League for Peace and Freedom. Zarchiwizowano z oryginału w dniu 2008-05-29. International Military Tribunal, Nuremberg 1946; Trial of the Major War Criminals, testimony of Jan. 31, 1946, Vol. 6:404ff; Vol. 7:456f; Zobacz także: Hilberg 1961:126ff; Brownmiller 1978:55ff.
KonradK. Ciechanowski KonradK., MONOGRAFIA KL STUTTHOF: 2. Obozy podległe organom policyjnym [online], 29 października 2007 [dostęp 2017-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-29] .

Kelly DawnK.D. Askin Kelly DawnK.D., War crimes against women: prosecution in international war crimes tribunals, The Hague: M. Nijhoff Publishers ; Cambridge, Mass. : Distributed in the USA and Canada by Kluwer Law International, 1997, s. 72, ISBN 90-411-0486-0, OCLC 37418389 .

Cezary Gmyz: Seksualne niewolnice III Rzeszy, Wprost, numer 17/18/2007 (1270). [dostęp 2011-06-02]. Cytat: 2 września 1940 r. oficer sanitarny komendantury w Generalnej Guberni donosił, że plan zorganizowania sieci domów publicznych został zrealizowany w prawie wszystkich większych miastach. Gorzej było ze znalezieniem personelu. Rozwiązaniem była przymusowa prostytucja obywatelek podbitej Europy (…) Niewolniczą pracę w domach publicznych zorganizowano z typową niemiecką skrupulatnością. Zaczynano o 6.00 od badania lekarskiego. Od 11.00 do 13.00 kobiety przebywały w hotelu, przygotowując się do pracy. Klientów obsługiwały między 14.00 a 20.30. Znamy również dokumenty, które regulowały, jak powinna wyglądać wizyta żołnierza w domu publicznym. Przewidywały one, że na zaspokojenie miał on zaledwie kwadrans. Przed wizytą w burdelu musiał wypełnić specjalną ankietę, w której zobowiązywał się do użycia specjalnego pakietu składającego się ze środka bakteriobójczego oraz prezerwatywy. (pol.).