Act 1820. Ustawa długo pozostawała martwą literą, dopiero w końcu 1861 r. kapitan Nathaniel Gordon za przewóz z Afryki kilkuset niewolników, w większości dzieci, został w Nowym Jorku skazany i w początkach 1862 r. stracony na jej podstawie (Execution in Five Points: Piracy, slave trade and the Tombs). Prezydent Abraham Lincoln odrzucił prośby o ułaskawienie z uzasadniając to: można ułaskawić sprawcę niemal najgorszej zbrodni, jaką umysł człowieka może sobie wyobrazić lub ręka ludzka wykonać; lecz nikomu, kto dla marnego zysku i pobudzony tylko przez chciwość może obrabować Afrykę z jej dzieci, aby sprzedać je w nieskończoną niewolę, nigdy nie wybaczę. (The Limits of Lincoln’s Mercy).
Act 1820. Ustawa długo pozostawała martwą literą, dopiero w końcu 1861 r. kapitan Nathaniel Gordon za przewóz z Afryki kilkuset niewolników, w większości dzieci, został w Nowym Jorku skazany i w początkach 1862 r. stracony na jej podstawie (Execution in Five Points: Piracy, slave trade and the Tombs). Prezydent Abraham Lincoln odrzucił prośby o ułaskawienie z uzasadniając to: można ułaskawić sprawcę niemal najgorszej zbrodni, jaką umysł człowieka może sobie wyobrazić lub ręka ludzka wykonać; lecz nikomu, kto dla marnego zysku i pobudzony tylko przez chciwość może obrabować Afrykę z jej dzieci, aby sprzedać je w nieskończoną niewolę, nigdy nie wybaczę. (The Limits of Lincoln’s Mercy).
Art.4.2.3 formułował to unikając użycia słowa „niewolnik”: Kto będąc na podstawie ustawodawstwa jednego stanu obowiązany do służby lub pracy zbiegnie do innego stanu, nie może być z mocy obowiązujących tam ustaw lub innych przepisów zwolniony od tej służby lub pracy, lecz powinien być na żądanie wydany tej osobie, która ma prawo do jego służby lub pracy. W 1793 uchwalono pierwszą ustawę o ściganiu zbiegów.
Act 1820. Ustawa długo pozostawała martwą literą, dopiero w końcu 1861 r. kapitan Nathaniel Gordon za przewóz z Afryki kilkuset niewolników, w większości dzieci, został w Nowym Jorku skazany i w początkach 1862 r. stracony na jej podstawie (Execution in Five Points: Piracy, slave trade and the Tombs). Prezydent Abraham Lincoln odrzucił prośby o ułaskawienie z uzasadniając to: można ułaskawić sprawcę niemal najgorszej zbrodni, jaką umysł człowieka może sobie wyobrazić lub ręka ludzka wykonać; lecz nikomu, kto dla marnego zysku i pobudzony tylko przez chciwość może obrabować Afrykę z jej dzieci, aby sprzedać je w nieskończoną niewolę, nigdy nie wybaczę. (The Limits of Lincoln’s Mercy).
Fugitive Slave Act 1850. Za współdziałanie ze zbiegiem groziło do 6 miesięcy więzienia i 1000 dolarów grzywny, niezależnie od odszkodowania płaconego właścicielowi w wysokości 1000 dolarów za każdego niewolnika, któremu ułatwiono ucieczkę. Do uznania Murzyna za zbiegłego niewolnika wystarczało oświadczenie poszukującego go właściciela lub jego pełnomocnika, oświadczenie samego schwytanego było bez znaczenia. Sprawy te rozpatrywał w przyśpieszonym trybie federalny komisarz (commissioner), w razie odmowy uznania pretensji właściciela należna komisarzowi opłata wynosiła 5 dolarów, natomiast w przypadku jej uznania 10 dolarów co stymulowało do przychylnego załatwiania roszczeń. Równocześnie naruszało to Konstytucję, 7 Poprawka nakazuje by sprawy cywilne o wartości sporu powyżej 20 dolarów były rozpatrywane przez sąd przysięgłych.
