Protokół londyński z 6 listopada 1936 roku przewidywał m.in.: „(1) W akcji swojej względem statków handlowych, łodzie podwodne winny stosować się do przepisów prawa międzynarodowego, którym podlegają nawodne okręty wojenne. (2) W szczególności – z wyjątkiem przypadku uporczywej odmowy zatrzymania statku, po skierowaniu do niego przepisowego żądania, lub przypadku czynnego oporu przy rewizji – okręt wojenny nawodny lub też podwodny, nie może zatopić statku handlowego, względnie uczynić go niezdolnym do dalszej żeglugi, nie umieściwszy uprzednio pasażerów, załogi i dokumentów okrętowych w bezpiecznym miejscu. W tym celu łodzie okrętowe nie mogą być uważane za miejsca bezpieczne, chyba że uwzględniając stan morza i warunków atmosferycznych, bezpieczeństwo pasażerów i załogi zostanie zapewnione przez bliskość lądu lub obecność innego statku, który byłby w możności zabrać ich na pokład”.
worldcat.org
Radosław Wysocki. Tajne „koperty” z polskich okrętów podwodnych. „Morza, Statki i Okręty”. 1/2007. ISSN1426-529X.brak numeru strony
Andrzej S. Bartelski. Dywizjon i Grupa Okrętów Podwodnych 1932-1945. „Morza, Statki i Okręty”. 5/2012. ISSN1426-529X.brak numeru strony
