Krytycy Przekładu stawiając w tym miejscu zarzut „niekonsekwencji” przypisują jego tłumaczom takie zasady translacyjne, których oni nigdy nie przedstawili. Robert Countess twierdzi, że tłumacze zobowiązali się wprowadzić imię „Jehowa” do Nowego Testamentu tylko w cytatach ze Starego Testamentu, a Lynn Lundquist twierdzi, że zobowiązali się oni wprowadzić imię „Jehowa” w każdym przypadku, gdzie pojawia się ono w cytatach. Oba twierdzenia są błędne. W „Przedmowie” zaznaczono, że tłumacze będą sprawdzać, czy cytaty ze Starego Testamentu zawierają imię Boże JHWH, jednak nie uznano, że imię Boże każdorazowo musi być renderowane do Nowego Testamentu (zob. Pismo Świętego w Przekładzie Nowego Świata, Dodatek 1, s. 1642, 1643; Dodatek A5).
W tym wypadku przyimek katá wraz z rzeczownikiem nie tworzy po prostu okolicznika „w domu”, lecz występuje w funkcji dystrybutywnej, wskazując, że omawiana czynność jest wykonywana w wielu miejscach („od domu do domu” [„po domach”, BT]). Wersety z Dz 5:42; 20:20 oddano podobnie w sześciu niemieckich tłumaczeniach Biblii (poprawione wydanie Zürcher Bibel oraz przekłady „Nowego Testamentu” opracowane przez Ruperta Storra, Franza Siggego i Jakoba Schäfera, przejrzany przez N. Adlera). Analogiczne brzmienie można też znaleźć w szeregu tłumaczeń na język angielski. Niemiecki biblista Hans Bruns tak wyjaśnił, dlaczego w swoim przekładzie wersetu z Dziejów Apostolskich 5:42 użył sformułowania „od domu do domu”: „Z tekstu oryginalnego zdaje się wynikać, iż chodzono od domu do domu”. Istotnie, występujące tam wyrażenie katʼ oiʹkon ma charakter nie przysłówkowy („w domu”), lecz dystrybutywny i dosłownie znaczy „według domu”. (W Dziejach Apostolskich 20:20 użyto liczby mnogiej: katʼ oiʹkous, czyli „według domów”). Inni bibliści, tacy jak Heinz Schürmann, potwierdzają słuszność tłumaczenia tych wyrażeń z zachowaniem funkcji dystrybutywnej. Horst Balz i Gerhard Schneider, wydawcy słownika egzegetycznego do Nowego Testamentu, podają, że można je oddać sformułowaniem „dom po domu” (zob. Wnikliwe poznawanie Pism, t. I, s. 697; „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 1 sierpnia 1991, s. 24; ‛Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym’, s. 41).
Krytycy Przekładu stawiając w tym miejscu zarzut „niekonsekwencji” przypisują jego tłumaczom takie zasady translacyjne, których oni nigdy nie przedstawili. Robert Countess twierdzi, że tłumacze zobowiązali się wprowadzić imię „Jehowa” do Nowego Testamentu tylko w cytatach ze Starego Testamentu, a Lynn Lundquist twierdzi, że zobowiązali się oni wprowadzić imię „Jehowa” w każdym przypadku, gdzie pojawia się ono w cytatach. Oba twierdzenia są błędne. W „Przedmowie” zaznaczono, że tłumacze będą sprawdzać, czy cytaty ze Starego Testamentu zawierają imię Boże JHWH, jednak nie uznano, że imię Boże każdorazowo musi być renderowane do Nowego Testamentu (zob. Pismo Świętego w Przekładzie Nowego Świata, Dodatek 1, s. 1642, 1643; Dodatek A5).
Wyraz despòtes oznacza osobę dzierżącą najwyższą władzę. Bywa tłumaczony jako „pan” lub „właściciel”, a w miejscach bezpośrednio odnoszących się do Boga jako: „Pan” (Bg, Bw); „Wszechwładny Stwórca” (BT); „Wszechpotężny Stwórca” (BWP) oraz jako „wszechwładny Pan” (Bpoz w Łuk 2:29) (zob. Wnikliwe poznawanie Pism t. II s. 1182–1187).
Słowo proskynéo nawiązuje albo do składania hołdu stworzeniom albo do wielbienia Boga lub fałszywych bóstw. W tekście greckim to kontekst decyduje czy opisywany hołd miał wyrażać tylko głęboki szacunek, czy też oddawanie czci religijnej (zob. Wnikliwe poznawanie Pism t. I s. 824–826).
W tym wypadku przyimek katá wraz z rzeczownikiem nie tworzy po prostu okolicznika „w domu”, lecz występuje w funkcji dystrybutywnej, wskazując, że omawiana czynność jest wykonywana w wielu miejscach („od domu do domu” [„po domach”, BT]). Wersety z Dz 5:42; 20:20 oddano podobnie w sześciu niemieckich tłumaczeniach Biblii (poprawione wydanie Zürcher Bibel oraz przekłady „Nowego Testamentu” opracowane przez Ruperta Storra, Franza Siggego i Jakoba Schäfera, przejrzany przez N. Adlera). Analogiczne brzmienie można też znaleźć w szeregu tłumaczeń na język angielski. Niemiecki biblista Hans Bruns tak wyjaśnił, dlaczego w swoim przekładzie wersetu z Dziejów Apostolskich 5:42 użył sformułowania „od domu do domu”: „Z tekstu oryginalnego zdaje się wynikać, iż chodzono od domu do domu”. Istotnie, występujące tam wyrażenie katʼ oiʹkon ma charakter nie przysłówkowy („w domu”), lecz dystrybutywny i dosłownie znaczy „według domu”. (W Dziejach Apostolskich 20:20 użyto liczby mnogiej: katʼ oiʹkous, czyli „według domów”). Inni bibliści, tacy jak Heinz Schürmann, potwierdzają słuszność tłumaczenia tych wyrażeń z zachowaniem funkcji dystrybutywnej. Horst Balz i Gerhard Schneider, wydawcy słownika egzegetycznego do Nowego Testamentu, podają, że można je oddać sformułowaniem „dom po domu” (zob. Wnikliwe poznawanie Pism, t. I, s. 697; „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 1 sierpnia 1991, s. 24; ‛Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym’, s. 41).
