Łukasz Kępski: Posądzenia o mordy rytualne i profanacje hostii w Polsce w XVI – XVIII. Historicus – Portal Historyczny, Sun, 29-Oct-2006. [dostęp 2008-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2009)]. (pol.). Pierwsze wzmianki na temat dokonania przez społeczność żydowską zbrodni o charakterze rytualnym, pochodzą z Roczników Jana Długosza. Według niego w piątek 15 sierpnia 1399 pewna kobieta w Poznaniu przyjąwszy najświętszy sakrament Eucharystii w klasztorze braci dominikanów w Poznaniu, wyjęła z ust hostię, by sprzedać ją Żydom. Hostię znaleziono na łąkach miasta Poznania. W miejscu jej znalezienia zaczęły ludzi spotykać wielkie dobrodziejstwa. Wokół tego podania powstała poznańska legenda o cudownych Hostiach. Spopularyzowana została ona przez Tomasza Tretera, którego książka Sacratissimi Corporis Christi historia et miracula (1609), z dziesięcioma miedziorytami jego syna Błażeja, wydawana była wielokrotnie w wersji łacińskiej oraz przekładach na język polski i niemiecki. Jeden z miedziorytów przedstawia jak „Żydzi cudem przestraszeni, topić trzy Najświętsze Hostie za miastem w błotach usiłują”. W miejscu tym biskup poznański kazał zbudować kaplicę, zaś król Władysław Jagiełło ufundował kościół karmelitów pod wezwaniem Bożego Ciała. Jest to przypadek dość powszechny.”.
web.archive.org
Łukasz Kępski: Posądzenia o mordy rytualne i profanacje hostii w Polsce w XVI – XVIII. Historicus – Portal Historyczny, Sun, 29-Oct-2006. [dostęp 2008-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2009)]. (pol.). Pierwsze wzmianki na temat dokonania przez społeczność żydowską zbrodni o charakterze rytualnym, pochodzą z Roczników Jana Długosza. Według niego w piątek 15 sierpnia 1399 pewna kobieta w Poznaniu przyjąwszy najświętszy sakrament Eucharystii w klasztorze braci dominikanów w Poznaniu, wyjęła z ust hostię, by sprzedać ją Żydom. Hostię znaleziono na łąkach miasta Poznania. W miejscu jej znalezienia zaczęły ludzi spotykać wielkie dobrodziejstwa. Wokół tego podania powstała poznańska legenda o cudownych Hostiach. Spopularyzowana została ona przez Tomasza Tretera, którego książka Sacratissimi Corporis Christi historia et miracula (1609), z dziesięcioma miedziorytami jego syna Błażeja, wydawana była wielokrotnie w wersji łacińskiej oraz przekładach na język polski i niemiecki. Jeden z miedziorytów przedstawia jak „Żydzi cudem przestraszeni, topić trzy Najświętsze Hostie za miastem w błotach usiłują”. W miejscu tym biskup poznański kazał zbudować kaplicę, zaś król Władysław Jagiełło ufundował kościół karmelitów pod wezwaniem Bożego Ciała. Jest to przypadek dość powszechny.”.
wyborcza.pl
Violetta Szostak: Co piją przy Żydowskiej. Gazeta.pl, 2008-03-27. [dostęp 2008-10-20]. (pol.). „Nie istnieją źródła z tamtego roku potwierdzające i opisujące takie oskarżenie. Liczne zapisy w księgach miejskich świadczą o prowadzeniu w 1399 r. przez Żydów poznańskich aktywnej działalności i nie wskazują, żeby w mieście miały miejsce jakieś nadzwyczajne wydarzenia z ich udziałem” – pisze Hanna Węgrzynek o dziejach poznańskiej legendy. – Do Poznania tę opowieść przywieźli karmelici. To był wątek obiegowy, znali go z przekazów, przenieśli w poznańskie realia – mówi historyk Jacek Wiesiołowski. Poznańska legenda o profanacji hostii jest kopią mitów i oszczerczych oskarżeń wobec Żydów o zbrodnie przeciw wierze katolickiej, które wędrowały przez średniowieczną Europę. W podobnych wersjach krążyła wcześniej w Paryżu, Norymberdze i innych miastach Niemiec, Austrii, Włoch. Oskarżenia skutkowały tam napaściami na gminy żydowskie, krwawymi tumultami, egzekucjami. Co wydarzyło się w Poznaniu? Na początku XV w. Władysław Jagiełło ufundował sanktuarium Bożego Ciała i klasztor karmelitów trzewiczkowych – „na przedmieściu Poznania, w miejscu, w którym Ciało Boże niegdyś znalezione zostało”. W dokumentach jest mowa o cudzie związanym z Hostią. Nie ma szczegółów, daty, nie ma mowy o profanacji, Żydach, sądzie, egzekucji. Fabuła przyrastała z czasem.”.
Violetta Szostak: Co piją przy Żydowskiej. Gazeta.pl, 2008-03-27. [dostęp 2008-10-20]. (pol.). „- Kto ostatni? – pytam ludzi w kolejce przed kościołem Najświętszej Krwi Pana Jezusa przy ul. Żydowskiej w Poznaniu. Czeka już czterdzieści osób, dochodzą następne. Starzy, młodzi, całe rodziny. Niosą plastikowe butelki po mineralnej, kilkulitrowe kanistry, słoiki. Niektórzy przyszli prosto od święconki, z koszyczkami. Jest Wielka Sobota. Drzwi do podziemi kościoła zostaną otwarte w południe. Tylko raz w roku, w Wielką Sobotę, można tam zejść po cudowną wodę ze studni.
