Według Konwencji urządzającej żeglugę powietrzną podpisanej w Paryżu 13 października 1919 r. (Dz.U. z 1929 r. nr 6, poz. 54) każde Państwo posiada całkowite i wyłączne zwierzchnictwo nad przestrzenią powietrzną ponad swoim terytorium (art. 1). Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym z 1944 precyzuje, że terytorium Państwa stanowią obszary lądowe i przylegające do nich wody terytorialne (art. 2). Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza mówi, że 1. Suwerenność państwa nadbrzeżnego rozciąga się poza jego terytorium lądowe i wody wewnętrzne, a w przypadku państwa archipelagowego poza jego wody archipelagowe, na przyległy pas morza zwany morzem terytorialnym. 2. Suwerenność ta rozciąga się na przestrzeń powietrzną nad morzem terytorialnym, jak również na jego dno i podziemie. (art. 2).
