Nazwa rosyjska w transkrypcji brzmi Riurik (por. zasady pisowni PWN), jednakże stosowane jest spolszczenie nazwy okrętu, będącej imieniem własnym, zgodnie z polskim zapisem imienia Ruryk – tak np. Witold Supiński, Ludwik Błaszczyk, Okręty wojenne 1900-1966, Wydawnictwo MON, Warszawa 1967, s. 314 i M. Sobański, op. cit.
tools.wmflabs.org
„Ruryk” postawił zagrodę minową w rejonie pozycji 55°08′N18°30′E/55,13333318,500000, ponadto 64 miny postawił krążownik „Admirał Makarow”, a następnego dnia stawiał tam miny stawiacz min „Jenisej” w osłonie krążowników „Bogatyr'” i „Oleg” – S. Winogradow, A. Fiedieczkin, Bronienosnyj..., s. 107-108.
uboat.net
Guðmundur Helgason: Rurik. uboat.net. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
wikidata.org
W skład zespołu wchodziły carskie jachty „Sztandart” i „Polarnaja Zwiezda”, krążowniki pancerne „Ruryk” i „Admirał Makarow”, niszczyciele „Emir Bucharskij(inne języki)” i „Moskwitijanin”. Zob. S. Winogradow, A. Fiedieczkin, Bronienosnyj..., s. 77-79.
We Fiume 10 września (28 sierpnia) doszło do incydentu dyplomatycznego, gdy głównodowodzący floty austro-węgierskiej adm. Rudolf Montecuccoli(inne języki) nie przyjął na swoim okręcie flagowym „Kaiser Karl VI” i nie uhonorował salutem rosyjskiego kontradmirała Mankowskiego, lecz strona austriacka następnie załagodziła incydent. S. Winogradow, A. Fiedieczkin, Bronienosnyj..., s. 82.
