"Polsko-francuski sojusz wojskowy 1921-1939", Jan Ciałowicz, Warszawa 1970 : recenzja. Przegląd Historyczny, Tom 63, Numer 1 (1972) s. 186-189. Zbigniew Landau, Jan Ciałowicz (aut. dzieła rec.)
Henryk Bułhak, "Warszawa-Paryż-Genewa. Sojusz polsko-francuski a problem rozbrojenia w dwudziestoleciu międzywojennym (1919-1937)", Andrzej Maciej Brzeziński, Łódź 1997 : [recenzja] , Dzieje Najnowsze : [kwartalnik poświęcony historii XX wieku], 2001, 33, 3, s. 196-199 http://bazhum.pl/bib/article/70521/
Mariusz Wołos, Sojusz polsko-francuski w nowym ujęciu Czasy Nowożytne : periodyk poświęcony dziejom polskim i powszechnym od XV do XX wieku, 1998, 4, s. 219-223
I. W wypadku agresji niemieckiej przeciwko Polsce lub w wypadku zagrożenia żywotnych interesów Polski w Gdańsku, co wywołałoby zbrojną akcję Polski, Francuskie Siły Zbrojne rozpoczną automatycznie działania w sposób następujący: 1. Francja podejmie natychmiast działania powietrzne zgodnie z uprzednio ustalonym planem. 2. Gdy tylko część sił francuskich będzie gotowa (około trzeciego dnia I +), Francja stopniowo przystąpi do działań ofensywnych o ograniczonych celach. 3. Gdy tylko zaznaczy się główny wysiłek niemiecki przeciw Polsce, Francja głównymi siłami rozpocznie działania ofensywne przeciwko Niemcom (poczynając od piętnastego dnia I +)Protokół końcowy francusko-polskich rozmów sztabowych 15–17 maja 1939 w: Bellona, Londyn 1958 z. II s. 176–177.
