W latach 1919–1924 w Wojsku Polskim stopień starszego szeregowca był zaliczany do korpusu podoficerów. Zob. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych z 21 czerwca 1919 o nazwach stopni podoficerskich, „Dziennik Rozkazów Wojskowych” 1919, nr 80, poz. 2798, s. 1868; Ustawa z 18 lipca 1924 o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 72, poz. 698), s. 1040.
Decyzją nr 62/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 lipca 1994 r. został wprowadzono do użytku w Siłach Zbrojnych RP Regulamin ogólny Sił Zbrojnych RP, sygn. Szt.Gen. 1426/94, w którym nie zamieszczono wykazu stopni wojskowych; obowiązywały tylko te stopnie wojskowe, które znajdowały się w ustawie z 21 listopada 1967 o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 74 Dz.U. z 2021 r. poz. 372.
Ustawa z 18 lipca 1924 o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 72, poz. 698), s. 1040.
Ustawa z 28 stycznia 1932 o zmianach i uzupełnieniach niektórych postanowień ustawy z 18 lipca 1924 o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego (Dz.U. z 1932 r. nr 25, poz. 213), s. 395.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych z 17 marca 1933 w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 7 października 1932 o służbie wojskowej podoficerów i szeregowców (Dz.U. z 1933 r. nr 20, poz. 132), s. 388.