Lekcja przydomka Немања nie jest w literaturze jednolita. Serbskie „њ”, które było do niedawna transliterowane jako „nj” (obecnie „ň” z odwróconym daszkiem) jest transkrybowane jako „ń” (Słownik Ortograficzny Języka Polskiego. PWN, 2009. Brak numerów stron w książce). Dla „ń” poprzedzającego samogłoskę daje to końcówkę „nia”. Ponieważ dla języków posługujących się alfabetem cyrylickim: rosyjskiego, ukraińskiego, bułgarskiego etc. zasadą jest stosowanie zapisu transkrypcyjnego wersja „Nemania” wydaje się bardziej prawidłowa. Takiej wersji używa T.Wasilewski w Historii Jugosławii (1985), a także autor hasła w Nowej Encyklopedii Powszechnej PWN (Nowa Encyklopedia Powszechna PWN. T. 6. Warszawa: PWN, 1997. ISBN 83-01-11969-1. Brak numerów stron w książce). Równolegle występuje również lekcja „Nemanja”, min.: w przekładzie niemieckiej pracy G. OstrogorskiegoDzieje Bizancjum, w Słowniku władców średniowiecznej Europy (1998).
