Po likwidacji unii na Wołyniu, dokonanej z inicjatywy władz carskich po rozbiorach Polski, prawosławna hierarchia postanowiła nie wykorzeniać siłowo zwyczajów liturgicznych związanych z kilkuwiekową obecnością unii w regionie. Tolerowano m.in. pieśni liturgiczne propagowane niegdyś przez bazylianów, nawet wtedy, gdy ich treść nie była całkowicie zgodna z dogmatyką prawosławną. Por. S. Dmitruk. Zapomniany autor „Krestnoj piesni”. „Przegląd Prawosławny”. 3 (321), marzec 2012. ISSN1230-1078.brak numeru strony. W rezultacie utwory pochodzące z bohohłasnyków są do czasów obecnych znane zarówno wśród ukraińskich grekokatolików, jak i prawosławnych. Por. W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 399. ISBN 978-83-227-2672-3.
S. Dmitruk. Zapomniany autor „Krestnoj piesni”. „Przegląd Prawosławny”. 3 (321), marzec 2012. ISSN1230-1078.brak numeru strony
AntoniA.MironowiczAntoniA., Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2005, s. 133–134, ISBN 83-7431-046-4, OCLC69492148.
Ryszard Brykowski. Powroty (2). „Spotkania z zabytkami”. Nr 2 (54), s. 19, 1991. Warszawa: Ministerstwo Kultury i Sztuki, Ośrodek Dokumentacji Zabytków. ISSN0137-222X.