ԳՈՇ- գյուղ Տավուշի մարզում, Գոշ գետի հովտում, մարզկենտրոնից 30 կմ հվ-արմ., ծովի մակերևույթից 1080 մ բարձրության վրա: 1873թ. ուներ 157, 1897-ին` 325, 1926-ին` 560, 1939-ին` 836, 1959-ին` 832, 1970-ին` 803, 1979- ին` 825, 1989-ին` 938, 2001-ին` 1127, 2004-ին` 1151 բնակիչ, որոնց մի մասը այստեղ են տեղափոխվել մարզի Բարեկամավան և Կոթի գյուղերից: Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ, դաշտավարությամբ, պտղաբուծությամբ և ծխախոտագործությամբ: Գյուղում և նրա շրջակայքում կան պատմաճարտարապետական արժեքավոր հուշարձաններ, որոնց կենտրոնը Գոշավանքի համալիրն է սբ. Աստվածածին (1191- 1196թթ.), սբ. Գրիգոր (1231թ.) և սբ. Գևորգ (1254թ.) եկեղեցիներով: Գյուղում է գտնվում նաև սբ. Հռիփսիմե գմբեթակիր փոքրածավալ եկեղեցին: Այստեղ է հանգչում միջնադարի հայ մեծ մտածող, առակագիր Մխիթար Գոշի (1130-1213թթ.) աճյունը, որի գերեզմանին կանգնեցված խաչքարը իր տեսակի մեջ բացառիկ արվեստի մի հրաշալի կոթող է (Գոշավանք):
