I pored toga što je Salona u ono vreme po svojoj veličini, sjaju i trgovačkom prometu bila na naročitom glasu kao vrlo znamenito mesto u vizantijskom carstvu, o njenom padu nema nikakvih neposrednih vesti od savremenika.[27] To nimalo ne iznenađuje s obzirom na to što su izvori za 7. i 8. vek inače veoma oskudni, a to se pogotovo odnosi na period posle Iraklija.[28] Od pisaca na Istoku koji govore o padu Salone prvi je Konstantin VII Porfirogenit: u 29. i 30. glavi svog čuvenog dela De administrando imperio pisanog sredinom 10. veka (dakle gotovo tri veka nakon što je Salona srušena) on govori o ovom događaju, a od zapadnih to je Toma Arhiđakon koji u 13. veku (!) opisuje teške prilike u Istri i Dalmaciji nakon dolaska Slovena u ove krajeve (7. vek). O godini razaranja Salone dosta je diskutovano, a o tome podrobnije videti u: Ivan Marović, „O godini razorenja Salone“, Vjesnik za arheologiju i povijest dalmatinsku99 (2006), str. 253–273.
