ประเทศอิสราเอล (Thai Wikipedia)

Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "ประเทศอิสราเอล" in Thai language version.

refsWebsite

Global rank Thai rank

39books.google.com

3^rd place

5^th place

32web.archive.org

1^st place

31archive.org

6^th place

20^th place

11un.org

97^th place

68^th place

8jewishvirtuallibrary.org

1,008^th place

2,098^th place

7nytimes.com

7^th place

41^st place

6doi.org

2^nd place

4^th place

6haaretz.com

497^th place

1,524^th place

5mfa.gov.il

2,707^th place

3,742^nd place

5bbc.co.uk

8^th place

15^th place

4cbs.gov.il

1,276^th place

3,887^th place

4oecd.org

960^th place

324^th place

3jpost.com

544^th place

1,931^st place

3worldcat.org

5^th place

17^th place

2thejc.com

1,842^nd place

low place

2reuters.com

49^th place

87^th place

2knesset.gov.il

2,068^th place

low place

2imf.org

142^nd place

32^nd place

2undp.org

369^th place

96^th place

2bbc.com

20^th place

23^rd place

2ouplaw.com

low place

2freedomhouse.org

2,046^th place

1,405^th place

2state.gov

264^th place

181^st place

1mid.ru

3,727^th place

low place

1timesofisrael.com

571^st place

4,407^th place

1infobae.com

303^rd place

7,571^st place

1israelnationalnews.com

3,814^th place

7,905^th place

1theguardian.com

12^th place

51^st place

1nrc.no

low place

1mas.ps

low place

1cia.gov

89^th place

53^rd place

1lboro.ac.uk

4,065^th place

1,955^th place

1georgetown.edu

2,318^th place

1,094^th place

1google.co.th

low place

136^th place

1britishmuseum.org

1,505^th place

2,913^th place

1springer.com

274^th place

478^th place

1hstoday.us

low place

1inss.org.il

low place

9,119^th place

1jewishencyclopedia.com

1,019^th place

4,682^nd place

1yale.edu

565^th place

496^th place

1answers.com

1,580^th place

594^th place

1jewishagency.org

low place

1rjews.net

low place

1galegroup.com

1,830^th place

2,325^th place

1fordham.edu

1,648^th place

3,269^th place

1palestine-studies.org

low place

1brunel.ac.uk

low place

1mideastweb.org

low place

1cet.ac.il

6,044^th place

low place

1loc.gov

70^th place

139^th place

1sunnycv.com

low place

1btl.gov.il

low place

1upenn.edu

702^nd place

579^th place

1brown.edu

2,481^st place

3,458^th place

1bc.edu

4,784^th place

low place

1fmep.org

low place

1wsj.com

79^th place

327^th place

1jewishweek.org

low place

1theatlantic.com

228^th place

290^th place

1usatoday.com

41^st place

183^rd place

1latimes.com

22^nd place

164^th place

1washingtonpost.com

34^th place

131^st place

1jcpa.org

9,643^rd place

low place

1danielpipes.org

low place

1biu.ac.il

9,276^th place

low place

1dtic.mil

833^rd place

1,412^th place

1ynetnews.com

1,870^th place

6,241^st place

1washingtoninstitute.org

5,572^nd place

8,371^st place

1btselem.org

low place

1smh.com.au

132^nd place

464^th place

1tamas.gov.il

low place

1jerusaleminstitute.org.il

low place

answers.com

Geoffrey Wigoder, G.G. "Return to Zion". The New Encyclopedia of Judaism (via Answers.Com). The Jerusalem Publishing House. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.

archive.org

The Jerusalem Law states that "Jerusalem, complete and united, is the capital of Israel" and the city serves as the seat of the government, home to the President's residence, government offices, supreme court, and parliament. United Nations Security Council Resolution 478 (20 August 1980; 14–0, U.S. abstaining) declared the Jerusalem Law "null and void" and called on member states to withdraw their diplomatic missions from Jerusalem (see Kellerman 1993, p. 140). See Status of Jerusalem for more information. Kellerman, Aharon (1993). Society and Settlement: Jewish Land of Israel in the Twentieth Century. State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-1295-4.
Kramer, Gudrun (2008). A History of Palestine: From the Ottoman Conquest to the Founding of the State of Israel. Princeton University Press. p. 376. ISBN 978-0-691-11897-0.
Eisen, Yosef (2004). Miraculous journey: a complete history of the Jewish people from creation to the present. Targum Press. p. 700. ISBN 1-56871-323-1.
Barnai, Jacob (1992). The Jews in Palestine in the Eighteenth Century: Under the Patronage of the Istanbul committee of Officials for Palestine. University Alabama Press. p. 320. ISBN 978-0-8173-0572-7.
Herzl 1946, p. 11 Herzl, Theodor (1946). The Jewish State. American Zionist Emergency Council. ISBN 978-0-486-25849-2.
Stein 2003, p. 88. "As with the First Aliyah, most Second Aliyah migrants were non-Zionist orthodox Jews ..." Stein, Leslie (2003). The Hope Fulfilled: The Rise of Modern Israel. Greenwood Press. ISBN 978-0-275-97141-0.
Romano 2003, p. 30 Romano, Amy (2003). A Historical Atlas of Israel. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-0-8239-3978-7.
Yapp, M.E. (1987). The Making of the Modern Near East 1792–1923. Harlow, England: Longman. p. 290. ISBN 0-582-49380-3.
Bregman 2002, pp. 40–41 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Gelber, Yoav (2006). Palestine 1948. Brighton: Sussex Academic Press. p. 17. ISBN 978-1-902210-67-4.
Karsh, Efraim (2002). The Arab–Israeli conflict: The Palestine War 1948. Osprey Publishing. p. 50. ISBN 978-1-84176-372-9.
Rabinovich, Itamar; Reinharz, Jehuda (2007). Israel in the Middle East: Documents and Readings on Society, Politics, and Foreign Relations, Pre-1948 to the Present. Brandeis. p. 74. ISBN 978-0-87451-962-4.
Karsh, Efraim (2002). The Arab–Israeli conflict: The Palestine War 1948. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-372-9.
Lustick 1988, pp. 37–39 Lustick, Ian (1988). For the Land and the Lord: Jewish Fundamentalism in Israel. Council on Foreign Relations Press. ISBN 978-0-87609-036-7.
Shindler 2002, pp. 49–50 Shindler, Colin (2002). The Land Beyond Promise: Israel, Likud and the Zionist Dream. I.B.Tauris Publishers. ISBN 978-1-86064-774-1.
Gorst, Anthony; Johnman, Lewis (1997). The Suez Crisis. Routledge. ISBN 978-0-415-11449-3.
Cole 2003, p. 27 Cole, Tim (2003). Holocaust City: The Making of a Jewish Ghetto. Routledge. ISBN 978-0-415-92968-4.
Maoz, Moshe (1995). Syria and Israel: From War to Peacemaking. USA: Oxford University Press. p. 70. ISBN 978-0-19-828018-7.
Smith 2006, p. 126. "Nasser, the Egyptian president, decided to mass troops in the Sinai ... casus belli by Israel." Smith, Derek (2006). Deterring America: Rogue States and the Proliferation of Weapons of Mass Destruction. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-86465-7.
Bregman 2002, pp. 169–170 "In hindsight we can say that 1977 was a turning point ..." Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Bregman 2002, pp. 171–174 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Bregman 2002, pp. 186–187 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Bregman 2002, pp. 186 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Cleveland, William L. (1999). A history of the modern Middle East. Westview Press. p. 356. ISBN 978-0-8133-3489-9.
Bregman 2002, p. 199 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Mowlana, Gerbner & Schiller 1992, p. 111 Mowlana, Hamid; Gerbner, George; Schiller, Herbert I. (1992). Triumph of the File: The Media's War in the Persian Gulf — A Global Perspective. Westview Press. ISBN 978-0-8133-1610-9.
Bregman 2002, p. 236 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Kurtzer, Daniel; Lasensky, Scott (2008). Negotiating Arab-Israeli peace: American leadership in the Middle East. United States Institute of Peace Press. p. 44. ISBN 978-1-60127-030-6.
Cleveland, William L. (1999). A history of the modern Middle East. Westview Press. p. 494. ISBN 978-0-8133-3489-9.
Bregman 2002, p. 257 Bregman, Ahron (2002). A History of Israel. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-67631-8.
Gelvin 2005, p. 240 Gelvin, James L. (2005). The Israel-Palestine Conflict: One Hundred Years of War. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-85289-0.

bbc.co.uk

news.bbc.co.uk

"Analysis: Kadima's big plans". BBC News. 29 March 2006. สืบค้นเมื่อ 10 October 2010.
"On This Day 5 Jun". BBC. 5 June 1967. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
"1973: Arab states attack Israeli forces". On This Day. The BBC. 6 October 1973. สืบค้นเมื่อ 15 July 2007.
"Israel marks Rabin assassination". BBC News. 12 November 2005.

bbc.co.uk

"Australia recognises West Jerusalem as Israeli capital". BBC News. 15 December 2018. สืบค้นเมื่อ 14 August 2020.

bbc.com

Jerusalem: Opposition to mooted Trump Israel announcement grows"Israeli sovereignty over Jerusalem has never been recognised internationally"
"Golan Heights profile". BBC News. 27 November 2015. สืบค้นเมื่อ 6 January 2017.

bc.edu

"From the End of the Cold War to 2001". Boston College. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.

biu.ac.il

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

books.google.com

The Pitcher Is Broken: Memorial Essays for Gosta W. Ahlstrom, Steven W. Holloway, Lowell K. Handy, Continuum, 1 May 1995 Quote: "For Israel, the description of the battle of Qarqar in the Kurkh Monolith of Shalmaneser III (mid-ninth century) and for Judah, a Tiglath-pileser III text mentioning (Jeho-) Ahaz of Judah (IIR67 = K. 3751), dated 734-733, are the earliest published to date."
Jon L. Berquist (2007). Approaching Yehud: New Approaches to the Study of the Persian Period. Society of Biblical Lit. pp. 195–. ISBN 978-1-58983-145-2.
Peter Fibiger Bang; Walter Scheidel (31 January 2013). The Oxford Handbook of the State in the Ancient Near East and Mediterranean. OUP USA. pp. 184–187. ISBN 978-0-19-518831-8.
Abraham Malamat (1976). A History of the Jewish People. Harvard University Press. pp. 223–239. ISBN 978-0-674-39731-6.
Yohanan Aharoni (15 September 2006). The Jewish People: An Illustrated History. A&C Black. pp. 99–. ISBN 978-0-8264-1886-9.
Erwin Fahlbusch; Geoffrey William Bromiley (2005). The Encyclopedia of Christianity. Wm. B. Eerdmans Publishing. pp. 15–. ISBN 978-0-8028-2416-5.
Morris 2008, p. 66: at 1946 "The League demanded independence for Palestine as a "unitary" state, with an Arab majority and minority rights for the Jews.", p. 67: at 1947 "The League's Political Committee met in Sofar, Lebanon, on 16–19 September, and urged the Palestine Arabs to fight partition, which it called "aggression," "without mercy." The League promised them, in line with Bludan, assistance "in manpower, money and equipment" should the United Nations endorse partition.", p. 72: at December 1947 "The League vowed, in very general language, "to try to stymie the partition plan and prevent the establishment of a Jewish state in Palestine."" Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Morris 2008, p. 75: "The night of 29–30 November passed in the Yishuv’s settlements in noisy public rejoicing. Most had sat glued to their radio sets broadcasting live from Flushing Meadow. A collective cry of joy went up when the two-thirds mark was achieved: a state had been sanctioned by the international community." Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Morris 2008, p. 396: "The immediate trigger of the 1948 War was the November 1947 UN partition resolution. The Zionist movement, except for its fringes, accepted the proposal.", "The Arab war aim, in both stages of the hostilities, was, at a minimum, to abort the emergence of a Jewish state or to destroy it at inception. The Arab states hoped to accomplish this by conquering all or large parts of the territory allotted to the Jews by the United Nations. And some Arab leaders spoke of driving the Jews into the sea and ridding Palestine "of the Zionist plague." The struggle, as the Arabs saw it, was about the fate of Palestine/ the Land of Israel, all of it, not over this or that part of the country. But, in public, official Arab spokesmen often said that the aim of the May 1948 invasion was to "save" Palestine or "save the Palestinians," definitions more agreeable to Western ears." Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Allan D. Cooper (2009). The geography of genocide. University Press of America. p. 132. ISBN 978-0-7618-4097-8. สืบค้นเมื่อ 1 January 2012.
Moshe Gil (1992). A History of Palestine, 634–1099. Cambridge University Press. p. 829. ISBN 9780521404372. สืบค้นเมื่อ 17 May 2015. Haifa was taken [...] in August 1100 or June 1101, according to Muslim sources which contradict one another. Albert of Aachen does not mention the date in a clear manner either. From what he says, it appears that it was mainly the Jewish inhabitants of the city who defended the fortress of Haifa. In his rather strange Latin style, he mentions that there was a Jewish population in Haifa, and that they fought bravely within the walls of the city. He explains that the Jews there were protected people of the Muslims (the Fatimids). They fought side by side with units of the Fatimid army, striking back at Tancred's army from above the walls of the citadel (... Judaei civis comixtis Sarracenorum turmis) until the Crusaders overcame them and they were forced to abandon the walls. The Muslims and the Jews then managed to escape from the fortress with their lives, while the rest of the population fled the city en masse. Whoever remained was slaughtered, and huge quantities of spoils were taken. [...] [Note #3: Albert of Aachen (Albericus, Albertus Aquensis), Historia Hierosolymitanae Expeditionis, in: RHC (Occ.), IV. p. 523; etc.]
Irven M. Resnick (1 June 2012). Marks of Distinctions: Christian Perceptions of Jews in the High Middle Ages. CUA Press. pp. 48–49. ISBN 978-0-8132-1969-1. citizens of the Jewish race, who lived in the city by the favour and consent of the king of Egypt in return for payment of tribute, got on the walls bearing arms and put up a very stubborn defence, until the Christians, weighed down by various blows over the period of two weeks, absolutely despaired and held back their hands from any attack. [...] the Jewish citizens, mixed with Saracen troops, at once fought back manfully,... and counter-attacked. [Albert of Aachen, Historia Ierosolimitana 7.23, ed. and transl. Susan B. Edgington (Oxford: Clarendon Press, 2007), 516 and 521.]
Abraham P. Bloch (1987). "Sultan Saladin Opens Jerusalem to Jews". One a day: an anthology of Jewish historical anniversaries for every day of the year. KTAV Publishing House, Inc. p. 277. ISBN 978-0-88125-108-1. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
Benzion Dinur (1974). "From Bar Kochba's Revolt to the Turkish Conquest". ใน David Ben-Gurion (บ.ก.). The Jews in their Land. Aldus Books. p. 217. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
Geoffrey Hindley (28 February 2007). Saladin: hero of Islam. Pen & Sword Military. p. xiii. ISBN 978-1-84415-499-9. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
Alex Carmel; Peter Schäfer; Yossi Ben-Artzi (1990). The Jewish settlement in Palestine, 634–1881. L. Reichert. p. 31. ISBN 978-3-88226-479-1. สืบค้นเมื่อ 21 December 2011.
Moshe Lichtman (September 2006). Eretz Yisrael in the Parshah: The Centrality of the Land of Israel in the Torah. Devora Publishing. p. 302. ISBN 978-1-932687-70-5. สืบค้นเมื่อ 23 December 2011.
Rosenzweig 1997, p. 1 Rosenzweig, Rafael (1997). The Economic Consequences of Zionism. Brill Academic Publishers. ISBN 978-90-04-09147-4.
Walter Laqueur (1 July 2009). A History of Zionism: From the French Revolution to the Establishment of the State of Israel. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 9780307530851. สืบค้นเมื่อ 15 October 2015.
Fraser 2004, p. 27 Fraser, T.G. (2004). The Arab-Israeli Conflict. Palgrave Macmillan Limited. ISBN 978-1-4039-1338-8. สืบค้นเมื่อ 12 May 2013.
Morris 2008, p. 77–78. Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Morris 2008. Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Morris 2008, p. 205. Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
David Tal (24 June 2004). War in Palestine, 1948: Israeli and Arab Strategy and Diplomacy. Routledge. p. 469. ISBN 978-1-135-77513-1. some of the Arab armies invaded Palestine in order to prevent the establishment of a Jewish state, Transjordan...
Morris 2008, p. 187: "A week before the armies marched, Azzam told Kirkbride: "It does not matter how many [ Jews] there are. We will sweep them into the sea." … Ahmed Shukeiry, one of Haj Amin al-Husseini's aides (and, later, the founding chairman of the Palestine Liberation Organization), simply described the aim as "the elimination of the Jewish state." … al-Quwwatli told his people: "Our army has entered … we shall win and we shall eradicate Zionism"" Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
Morris 2008, p. 198: "the Jews felt that the Arabs aimed to reenact the Holocaust and that they faced certain personal and collective slaughter should they lose" Morris, Benny (2008). 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-14524-3.
William Roger Louis (1984). The British Empire in the Middle East, 1945–1951: Arab Nationalism, the United States, and Postwar Imperialism. Clarendon Press. p. 579. ISBN 978-0-19-822960-5. The transcript makes it clear that British policy acted as a brake on Jordan." "King Abdullah was personally anxious to come to agreement with Israel", Kirkbride stated, and in fact it was our restraining influence which had so far prevented him from doing so." Knox Helm confirmed that the Israelis hoped to have a settlement with Jordan, and that they now genuinely wished to live peacefully within their frontiers, if only for economic reasons
Clive Jones, Emma Murphy, Israel: Challenges to Identity, Democracy, and the State, Routledge 2002 p. 37: "Housing units earmarked for the Oriental Jews were often reallocated to European Jewish immigrants; Consigning Oriental Jews to the privations of ma'aborot (transit camps) for longer periods."
Kameel B. Nasr (1 December 1996). Arab and Israeli Terrorism: The Causes and Effects of Political Violence, 1936–1993. McFarland. pp. 40–. ISBN 978-0-7864-3105-2. Fedayeen to attack...almost always against civilians
Isaac Alteras (1993). Eisenhower and Israel: U.S.-Israeli Relations, 1953–1960. University Press of Florida. pp. 192–. ISBN 978-0-8130-1205-6. the removal of the Egyptian blockade of the Straits of Tiran at the entrance of the Gulf of Aqaba. The blockade closed Israel's sea lane to East Africa and the Far East, hindering the development of Israel's southern port of Eilat and its hinterland, the Nege. Another important objective of the Israeli war plan was the elimination of the terrorist bases in the Gaza Strip, from which daily fedayeen incursions into Israel made life unbearable for its southern population. And last but not least, the concentration of the Egyptian forces in the Sinai Peninsula, armed with the newly acquired weapons from the Soviet bloc, prepared for an attack on Israel. Here, Ben-Gurion believed, was a time bomb that had to be defused before it was too late. Reaching the Suez Canal did not figure at all in Israel's war objectives.
Dominic Joseph Caraccilo (January 2011). Beyond Guns and Steel: A War Termination Strategy. ABC-CLIO. pp. 113–. ISBN 978-0-313-39149-1. The escalation continued with the Egyptian blockade of the Straits of Tiran, and Nasser's nationalization of the Suez Canal in July 1956. On October 14, Nasser made clear his intent:"I am not solely fighting against Israel itself. My task is to deliver the Arab world from destruction through Israel's intrigue, which has its roots abroad. Our hatred is very strong. There is no sense in talking about peace with Israel. There is not even the smallest place for negotiations." Less than two weeks later, on October 25, Egypt signed a tripartite agreement with Syria and Jordan placing Nasser in command of all three armies. The continued blockade of the Suez Canal and Gulf of Aqaba to Israeli shipping, combined with the increased fedayeen attacks and the bellicosity of recent Arab statements, prompted Israel, with the backing of Britain and France, to attack Egypt on October 29, 1956.
Alan Dowty (20 June 2005). Israel/Palestine. Polity. pp. 102–. ISBN 978-0-7456-3202-5. Gamal Abdel Nasser, who declared in one speech that "Egypt has decided to dispatch her heroes, the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine....There will be no peace on Israel's border because we demand vengeance, and vengeance is Israel's death."...The level of violence against Israelis, soldiers and civilians alike, seemed to be rising inexorably.
Benny Morris (25 May 2011). Righteous Victims: A History of the Zionist-Arab Conflict, 1881–1998. Knopf Doubleday Publishing Group. pp. 300, 301. ISBN 978-0-307-78805-4. (p. 300) In exchange (for Israeli withdrawal) the United states had indirectly promised to guarantee Israel's right of passage through the straits (to the Red sea) and its right to self defense if the Egyptian closed them....(p 301) The 1956 war resulted in a significant reduction of...Israeli border tension. Egypt refrained from reactivating the Fedaeen, and...Egypt and Jordan made great effort to curb infiltration
Gat, Moshe (2003). Britain and the Conflict in the Middle East, 1964–1967: The Coming of the Six-Day War. Greenwood Publishing Group. p. 202. ISBN 0275975142.
John Quigley, The Six-Day War and Israeli Self-Defense: Questioning the Legal Basis for Preventive War, Cambridge University Press, 2013, p. 32.
Samir A. Mutawi (18 July 2002). Jordan in the 1967 War. Cambridge University Press. p. 93. ISBN 978-0-521-52858-0. Although Eshkol denounced the Egyptians, his response to this development was a model of moderation. His speech on 21 May demanded that Nasser withdraw his forces from Sinai but made no mention of the removal of UNEF from the Straits nor of what Israel would do if they were closed to Israeli shipping. The next day Nasser announced to an astonished world that henceforth the Straits were, indeed, closed to all Israeli ships
Silke, Andrew (2004). Research on Terrorism: Trends, Achievements and Failures. Routledge. p. 149 (256 pages). ISBN 978-0-7146-8273-0. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.
Gilbert, Martin (2002). The Routledge Atlas of the Arab–Israeli Conflict: The Complete History of the Struggle and the Efforts to Resolve It. Routledge. p. 82. ISBN 978-0-415-28116-4. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.
King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

britishmuseum.org

"British Museum – Cuneiform tablet with part of the Babylonian Chronicle (605–594 BCE)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 October 2014. สืบค้นเมื่อ 30 October 2014.

brown.edu

Friedberg, Rachel M. (November 2001). "The Impact of Mass Migration on the Israeli Labor Market" (PDF). The Quarterly Journal of Economics. 116 (4): 1373–1408. doi:10.1162/003355301753265606.

brunel.ac.uk

v-scheiner.brunel.ac.uk

Hughes, M (2009). "The banality of brutality: British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine, 1936–39" (PDF). English Historical Review. CXXIV (507): 314–354. doi:10.1093/ehr/cep002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2016.

btl.gov.il

"National insurance institute of Israel, Hostile Action Casualties" (ภาษาฮิบรู). list of people who were kiled in hostile action: 53 In 1956, 19 in 1957, 15 in 1958

btselem.org

"Fatalities before Operation "Cast Lead"". B'Tselem. สืบค้นเมื่อ 14 January 2017.

cbs.gov.il

Israel's Independence Day 2019 (PDF) (Report). Israel Central Bureau of Statistics. 6 May 2019. สืบค้นเมื่อ 7 May 2019.
Population Census 2008 (PDF) (Report). Israel Central Bureau of Statistics. 2008. สืบค้นเมื่อ 27 December 2016.
"Population, by Religion". Israel Central Bureau of Statistics. 2016. สืบค้นเมื่อ 4 September 2016.
"Localities and Population, by Population Group, District, Sub-District and Natural Region". Israel Central Bureau of Statistics. 6 September 2017. สืบค้นเมื่อ 19 September 2017.

cet.ac.il

lib.cet.ac.il

"Dr. Sarah Ozacky-Lazar, Relations between Jews and Arabs during Israel's first decade (in Hebrew)".

cia.gov

"Israel". The World Factbook. Central Intelligence Agency. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25. สืบค้นเมื่อ 5 January 2017. {{cite web}}: ระบุ |accessdate= และ |access-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)

danielpipes.org

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

doi.org

"Israel, Occupied Territories". doi:10.1093/law:epil/9780199231690/law-9780199231690-e1301. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
Cuyckens, Hanne (1 October 2016). "Is Israel Still an Occupying Power in Gaza?". Netherlands International Law Review. 63 (3): 275–295. doi:10.1007/s40802-016-0070-1. ISSN 0165-070X – โดยทาง link.springer.com.
Hughes, M (2009). "The banality of brutality: British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine, 1936–39" (PDF). English Historical Review. CXXIV (507): 314–354. doi:10.1093/ehr/cep002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2016.
Shlomo Shpiro (2006). "No place to hide: Intelligence and civil liberties in Israel". Cambridge Review of International Affairs. 19 (44): 629–648. doi:10.1080/09557570601003361.
Lustick, Ian (1997). "Has Israel Annexed East Jerusalem?". Middle East Policy. Washington, D.C.: Wiley-Blackwell. V (1): 34–45. doi:10.1111/j.1475-4967.1997.tb00247.x. ISSN 1061-1924. OCLC 4651987544. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-11-20. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.
Friedberg, Rachel M. (November 2001). "The Impact of Mass Migration on the Israeli Labor Market" (PDF). The Quarterly Journal of Economics. 116 (4): 1373–1408. doi:10.1162/003355301753265606.

dtic.mil

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

fmep.org

"Sources of Population Growth: Total Israeli Population and Settler Population, 1991–2003". Settlements information. Foundation for Middle East Peace. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.

fordham.edu

"League of Nations: The Mandate for Palestine, July 24, 1922". Modern History Sourcebook. Fordham University. 24 July 1922. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-04. สืบค้นเมื่อ 27 August 2007.

freedomhouse.org

"Israel". Freedom in the World. Freedom House. 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-23. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
"Global Survey 2006: Middle East Progress Amid Global Gains in Freedom". Freedom House. 19 December 2005. Retrieved 20 March 2012.

galegroup.com

go.galegroup.com

Schechtman, Joseph B. (2007). "Jewish Legion". Encyclopaedia Judaica. Vol. 11. Detroit: Macmillan Reference USA. p. 304. สืบค้นเมื่อ 6 August 2014.

georgetown.edu

berkleycenter.georgetown.edu

The Controversial Sovereignty over the City of Jerusalem (June 22, 2015, The National Catholic Reporter) "No U.S. president has ever officially acknowledged Israeli sovereignty over any part of Jerusalem (...) The refusal to recognize Jerusalem as Israeli territory is a near universal policy among Western nations."

google.co.th

books.google.co.th

Broshi, Maguen (2001). Bread, Wine, Walls and Scrolls. Bloomsbury Publishing. p. 174. ISBN 978-1-84127-201-6.

haaretz.com

"WHO: Life expectancy in Israel among highest in the world". Haaretz. 24 May 2009.
"An invention called 'the Jewish people'". Haaretz. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 April 2010. สืบค้นเมื่อ 9 March 2010.
Harel, Amos; Issacharoff, Avi (1 October 2010). "Years of rage". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
Harel, Amos (13 July 2006). "Hezbollah kills 8 soldiers, kidnaps two in offensive on northern border". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
Ravid, Barak (18 January 2009). "IDF begins Gaza troop withdrawal, hours after ending 3-week offensive". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
Azoulay, Yuval (1 January 2009). "Two IDF soldiers, civilian lightly hurt as Gaza mortars hit Negev". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.

hstoday.us

Kessner, BC (2 April 2006). "Israel's Hard-Learned Lessons". Homeland Security Today. สืบค้นเมื่อ 26 April 2012.

imf.org

"World Economic Outlook (April 2022)". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ April 20, 2022.
"Israel and the IMF". IMF (ภาษาอังกฤษ).

infobae.com

"Guatemala se suma a EEUU y también trasladará su embajada en Israel a Jerusalén" [Guatemala joins US, will also move embassy to Jerusalem]. Infobae (ภาษาสเปน). 24 December 2017. Guatemala's embassy was located in Jerusalem until the 1980s, when it was moved to Tel Aviv.

inss.org.il

Kumaraswamy, P. R. (5 June 2002). "The Legacy of Undefined Borders". Tel Aviv Notes. สืบค้นเมื่อ 25 March 2013.

israelnationalnews.com

"Nauru recognizes J'lem as capital of Israel". Israel National News (ภาษาอังกฤษ). 29 August 2019.

jcpa.org

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

jerusaleminstitute.org.il

"Population of Jerusalem, by Age, Religion and Geographical Spreading, 2015" (PDF). Jerusalem Institute for Israel Studies. สืบค้นเมื่อ 19 September 2017.

jewishagency.org

"Chapter One". The Jewish Agency for Israel1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-10. สืบค้นเมื่อ 21 September 2015. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)

jewishencyclopedia.com

Samson ben Abraham of Sens, Jewish Encyclopedia.

jewishvirtuallibrary.org

"Jewish and Non-Jewish Population of Palestine-Israel (1517–2004)". Jewish Virtual Library. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-18. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
"Immigration to Israel". Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 29 March 2012. The source provides information on the First, Second, Third, Fourth and Fifth Aliyot in their respective articles. The White Paper leading to Aliyah Bet is discussed "Aliyah During World War II and its Aftermath".
"The Kibbutz & Moshav: History & Overview". Jewish Virtual Library. Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 17 June 2014.
"The Jewish Virtual Library, The Sinai-Suez Campaign: Background & Overview". In 1955, Egyptian President Gamal Abdel Nasser began to import arms from the Soviet Bloc to build his arsenal for the confrontation with Israel. In the short-term, however, he employed a new tactic to prosecute Egypt's war with Israel. He announced it on August 31, 1955: Egypt has decided to dispatch her heroes, the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine....There will be no peace on Israel's border because we demand vengeance, and vengeance is Israel's death. These "heroes" were Arab terrorists, or fedayeen, trained and equipped by Egyptian Intelligence to engage in hostile action on the border and infiltrate Israel to commit acts of sabotage and murder.
"jewish virtual library, Terrorism Against Israel: Number of Fatalities". 53 at 1956, 19 at 1957, 15 at 1958
"Jewish virtual library, MYTH "Israel's military strike in 1956 was unprovoked."". Israeli Ambassador to the UN Abba Eban explained ... As a result of these actions of Egyptian hostility within Israel, 364 Israelis were wounded and 101 killed. In 1956 alone, as a result of this aspect of Egyptian aggression, 28 Israelis were killed and 127 wounded.
"Adolf Eichmann". Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 18 September 2007. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
The Psychology of Strategic Terrorism: Public and Government Responses to Attack, Shepherd, Ben, p. 172

jewishweek.org

Ain, Stewart (20 December 2000). "PA: Intifada Was Planned". The Jewish Week. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 October 2007.

jpost.com

"Czech Republic announces it recognizes West Jerusalem as Israel's capital". Jerusalem Post. 6 December 2017. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017. The Czech Republic currently, before the peace between Israel and Palestine is signed, recognizes Jerusalem to be in fact the capital of Israel in the borders of the demarcation line from 1967." The Ministry also said that it would only consider relocating its embassy based on "results of negotiations.
Stephanie Nebehay (20 November 2012). "UN rights boss, Red Cross urge Israel, Hamas to spare civilians". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-24. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.; al-Mughrabi, Nidal (24 November 2012). "Hamas leader defiant as Israel eases Gaza curbs". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-10. สืบค้นเมื่อ 8 February 2013.; "Israeli air strike kills top Hamas commander Jabari". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 14 November 2012.
Lappin, Yaakov; Lazaroff, Tovah (12 November 2012). "Gaza groups pound Israel with over 100 rockets". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 27 March 2013.

knesset.gov.il

"Press Releases from the Knesset". Knesset website. 19 July 2018. The Arabic language has a special status in the state; Regulating the use of Arabic in state institutions or by them will be set in law.
"Agranat Commission". Knesset. 2008. สืบค้นเมื่อ 8 April 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

latimes.com

articles.latimes.com

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

lboro.ac.uk

"GaWC – The World According to GaWC 2008". Globalization and World Cities Research Network. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-11. สืบค้นเมื่อ 1 March 2009.

loc.gov

lcweb2.loc.gov

"Israel (Labor Zionism)". Country Studies. Library of Congress. สืบค้นเมื่อ 12 February 2010.

mas.ps

Quarterly Economic and Social Monitor เก็บถาวร 2021-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Volume 26, October 2011, p. 57: "When Israel bid in March 2010 for membership in the 'Organization for Economic Co-operation and Development'... some members questioned the accuracy of Israeli statistics, as the Israeli figures (relating to gross domestic product, spending and number of the population) cover geographical areas that the Organization does not recognize as part of the Israeli territory. These areas include East Jerusalem, Israeli settlements in the West Bank and the Golan Heights."

mfa.gov.il

"Arabic in Israel: an official language and a cultural bridge". Israel Ministry of Foreign Affairs. 18 December 2016. สืบค้นเมื่อ 8 August 2018.
"Declaration of Establishment of State of Israel". Israel Ministry of Foreign Affairs. 14 May 1948. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2017. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
"Israel Ministry of Foreign Affairs – The Palestinian National Covenant- July 1968". Mfa.gov.il. สืบค้นเมื่อ 13 March 2009.
"Israel-PLO Recognition – Exchange of Letters between PM Rabin and Chairman Arafat – Sept 9- 1993". Israeli Ministry of Foreign Affairs. สืบค้นเมื่อ 31 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
"Israel signs free trade agreement with Mercosur". Israel Ministry of Foreign Affairs. 19 December 2007. สืบค้นเมื่อ 15 October 2012.

mid.ru

"Foreign Ministry statement regarding Palestinian-Israeli settlement". www.mid.ru. 6 April 2017.

mideastweb.org

"The Population of Palestine Prior to 1948". MidEastWeb. สืบค้นเมื่อ 19 March 2012.

nrc.no

The Legal Status of East Jerusalem (PDF), Norwegian Refugee Council, December 2013, pp. 8, 29

nytimes.com

"Trump Recognizes Jerusalem as Israel's Capital and Orders U.S. Embassy to Move". The New York Times. 6 December 2017. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.
"Israel Passes 'National Home' Law, Drawing Ire of Arabs". The New York Times (ภาษาอังกฤษ). 19 July 2018.
Bennet, James (13 March 2005). "The Interregnum". The New York Times Magazine. สืบค้นเมื่อ 11 February 2010.
Andrews, Edmund; Kifner, John (27 January 2008). "George Habash, Palestinian Terrorism Tactician, Dies at 82". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 29 March 2012.
"Israel and Hamas Trade Attacks as Tension Rises". The New York Times. 8 July 2014.

opinionator.blogs.nytimes.com

Jacobs, Frank (7 August 2012). "The Elephant in the Map Room". Borderlines. The New York Times. สืบค้นเมื่อ 3 September 2012.

query.nytimes.com

Haberman, Clyde (9 December 1991). "After 4 Years, Intifada Still Smolders". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 28 March 2008.

oecd.org

OECD 2011. OECD (2011), Study on the Geographic Coverage of Israeli Data (PDF), OECD Statistics Directorate
"Israel's accession to the OECD". Organisation for Economic Co-operation and Development. Retrieved 12 August 2012.

stats.oecd.org

"Surface water and surface water change". Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). สืบค้นเมื่อ 11 October 2020.

data.oecd.org

"Income inequality". data.oecd.org. OECD. สืบค้นเมื่อ 29 June 2020.

ouplaw.com

opil.ouplaw.com

"Debate Map: Israel".
"Israel, Occupied Territories". doi:10.1093/law:epil/9780199231690/law-9780199231690-e1301. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

palestine-studies.org

Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. "Chapter VI: Population". A Survey of Palestine. Vol. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint ed.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. p. 148. ISBN 978-0-88728-213-3. OCLC 22345421. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-19. สืบค้นเมื่อ 2018-05-17. {{cite book}}: |volume= has extra text (help)

reuters.com

Lubell, Maayan (19 July 2018). "Israel adopts divisive Jewish nation-state law". Reuters.
Stephanie Nebehay (20 November 2012). "UN rights boss, Red Cross urge Israel, Hamas to spare civilians". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-24. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.; al-Mughrabi, Nidal (24 November 2012). "Hamas leader defiant as Israel eases Gaza curbs". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-10. สืบค้นเมื่อ 8 February 2013.; "Israeli air strike kills top Hamas commander Jabari". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 14 November 2012.

rjews.net

maof.rjews.net

Macintyre, Donald (26 May 2005). "The birth of modern Israel: A scrap of paper that changed history". The Independent. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.

smh.com.au

Koutsoukis, Jason (5 January 2009). "Battleground Gaza: Israeli ground forces invade the strip". Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ 5 January 2009.

springer.com

link.springer.com

Cuyckens, Hanne (1 October 2016). "Is Israel Still an Occupying Power in Gaza?". Netherlands International Law Review. 63 (3): 275–295. doi:10.1007/s40802-016-0070-1. ISSN 0165-070X – โดยทาง link.springer.com.

state.gov

history.state.gov

"The Oslo Accords, 1993". U.S. Department of State. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

state.gov

"The Wye River Memorandum". U.S. Department of State. 23 October 1998. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 December 1999. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

sunnycv.com

Schoenherr, Steven (15 December 2005). "The Suez Crisis". สืบค้นเมื่อ 31 May 2013.

tamas.gov.il

Israel's Free Trade Area Agreements, IL: Tamas, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 ตุลาคม 2011, สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน 2011

theatlantic.com

Samuels, David (1 September 2005). "In a Ruined Country". The Atlantic. สืบค้นเมื่อ 27 March 2013.

theguardian.com

"Kosovo and Serbia hand Israel diplomatic boon after US-brokered deal". The Guardian. 4 September 2020. สืบค้นเมื่อ 4 September 2020.

thejc.com

Frot, Mathilde (4 September 2020). "Kosovo to normalise relations with Israel". The Jewish Chronicle. สืบค้นเมื่อ 4 September 2020.
Gross, Tom (16 January 2014). "The big myth: that he caused the Second Intifada". The Jewish Chronicle. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.

timesofisrael.com

"Honduras recognizes Jerusalem as Israel's capital". The Times of Israel. 29 August 2019.

un.org

unispal.un.org

"Resolution 181 (II). Future government of Palestine". United Nations. 29 November 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-10. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
"Report to the League of Nations on Palestine and Transjordan, 1937". British Government. 1937. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2013. สืบค้นเมื่อ 14 July 2013.
"A/RES/106 (S-1)". General Assembly resolution. United Nations. 15 พฤษภาคม 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
"A/364". Special Committee on Palestine. United Nations. 3 กันยายน 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
"Background Paper No. 47 (ST/DPI/SER.A/47)". United Nations. 20 April 1949. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2011. สืบค้นเมื่อ 31 July 2007.
See for example UN General Assembly resolution 63/30, passed 163 for, 6 against "Resolution adopted by the General Assembly". 23 มกราคม 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2011.

un.org

"The status of Jerusalem" (PDF). The Question of Palestine & the United Nations. United Nations Department of Public Information. East Jerusalem has been considered, by both the General Assembly and the Security Council, as part of the occupied Palestinian territory.{{cite book}}: CS1 maint: postscript (ลิงก์)
"PDF copy of Cablegram from the Secretary-General of the League of Arab States to the Secretary-General of the United Nations: S/745: 15 May 1948". Un.org. 9 กันยายน 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 January 2014. สืบค้นเมื่อ 13 October 2013.
"Security Council Calls for End to Hostilities between Hizbollah, Israel, Unanimously Adopting Resolution 1701 (2006)". United Nations Security Council Resolution 1701. 11 August 2006.
Escalation of hostilities in Lebanon and in Israel since Hizbollah's attack on Israel on 12 July 2006

population.un.org

"World Population Prospects - Population Division - United Nations". population.un.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-07-11. สืบค้นเมื่อ 2024-10-29.

domino.un.org

"Two Hundred and Seventh Plenary Meeting". The United Nations. 11 May 1949. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 September 2007. สืบค้นเมื่อ 13 July 2007. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)

undp.org

hdr.undp.org

Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
"Human development indices". United Nations Development Programme. Retrieved 4 November 2010.

upenn.edu

sas.upenn.edu

Lustick, Ian (1997). "Has Israel Annexed East Jerusalem?". Middle East Policy. Washington, D.C.: Wiley-Blackwell. V (1): 34–45. doi:10.1111/j.1475-4967.1997.tb00247.x. ISSN 1061-1924. OCLC 4651987544. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-11-20. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.

usatoday.com

usatoday30.usatoday.com

"West Bank barrier route disputed, Israeli missile kills 2". USA Today. 29 July 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2012. สืบค้นเมื่อ 1 October 2012.

washingtoninstitute.org

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

washingtonpost.com

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.

web.archive.org

"World Population Prospects - Population Division - United Nations". population.un.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-07-11. สืบค้นเมื่อ 2024-10-29.
Quarterly Economic and Social Monitor เก็บถาวร 2021-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Volume 26, October 2011, p. 57: "When Israel bid in March 2010 for membership in the 'Organization for Economic Co-operation and Development'... some members questioned the accuracy of Israeli statistics, as the Israeli figures (relating to gross domestic product, spending and number of the population) cover geographical areas that the Organization does not recognize as part of the Israeli territory. These areas include East Jerusalem, Israeli settlements in the West Bank and the Golan Heights."
"Israel". The World Factbook. Central Intelligence Agency. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-25. สืบค้นเมื่อ 5 January 2017. {{cite web}}: ระบุ |accessdate= และ |access-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
"GaWC – The World According to GaWC 2008". Globalization and World Cities Research Network. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-11. สืบค้นเมื่อ 1 March 2009.
"British Museum – Cuneiform tablet with part of the Babylonian Chronicle (605–594 BCE)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 October 2014. สืบค้นเมื่อ 30 October 2014.
"Resolution 181 (II). Future government of Palestine". United Nations. 29 November 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-10. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
"Declaration of Establishment of State of Israel". Israel Ministry of Foreign Affairs. 14 May 1948. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2017. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
"Israel". Freedom in the World. Freedom House. 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-23. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
"An invention called 'the Jewish people'". Haaretz. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 April 2010. สืบค้นเมื่อ 9 March 2010.
"Jewish and Non-Jewish Population of Palestine-Israel (1517–2004)". Jewish Virtual Library. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-18. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
"Chapter One". The Jewish Agency for Israel1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-10. สืบค้นเมื่อ 21 September 2015. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
"League of Nations: The Mandate for Palestine, July 24, 1922". Modern History Sourcebook. Fordham University. 24 July 1922. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-04. สืบค้นเมื่อ 27 August 2007.
Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. "Chapter VI: Population". A Survey of Palestine. Vol. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint ed.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. p. 148. ISBN 978-0-88728-213-3. OCLC 22345421. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-19. สืบค้นเมื่อ 2018-05-17. {{cite book}}: |volume= has extra text (help)
"Report to the League of Nations on Palestine and Transjordan, 1937". British Government. 1937. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2013. สืบค้นเมื่อ 14 July 2013.
Hughes, M (2009). "The banality of brutality: British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine, 1936–39" (PDF). English Historical Review. CXXIV (507): 314–354. doi:10.1093/ehr/cep002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2016.
"A/RES/106 (S-1)". General Assembly resolution. United Nations. 15 พฤษภาคม 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
"A/364". Special Committee on Palestine. United Nations. 3 กันยายน 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
"Background Paper No. 47 (ST/DPI/SER.A/47)". United Nations. 20 April 1949. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2011. สืบค้นเมื่อ 31 July 2007.
"PDF copy of Cablegram from the Secretary-General of the League of Arab States to the Secretary-General of the United Nations: S/745: 15 May 1948". Un.org. 9 กันยายน 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 January 2014. สืบค้นเมื่อ 13 October 2013.
"Two Hundred and Seventh Plenary Meeting". The United Nations. 11 May 1949. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 September 2007. สืบค้นเมื่อ 13 July 2007. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
Lustick, Ian (1997). "Has Israel Annexed East Jerusalem?". Middle East Policy. Washington, D.C.: Wiley-Blackwell. V (1): 34–45. doi:10.1111/j.1475-4967.1997.tb00247.x. ISSN 1061-1924. OCLC 4651987544. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-11-20. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.
See for example UN General Assembly resolution 63/30, passed 163 for, 6 against "Resolution adopted by the General Assembly". 23 มกราคม 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2011.
"From the End of the Cold War to 2001". Boston College. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
"The Oslo Accords, 1993". U.S. Department of State. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
"Sources of Population Growth: Total Israeli Population and Settler Population, 1991–2003". Settlements information. Foundation for Middle East Peace. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
"The Wye River Memorandum". U.S. Department of State. 23 October 1998. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 December 1999. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
Gross, Tom (16 January 2014). "The big myth: that he caused the Second Intifada". The Jewish Chronicle. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.
Ain, Stewart (20 December 2000). "PA: Intifada Was Planned". The Jewish Week. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 October 2007.
"West Bank barrier route disputed, Israeli missile kills 2". USA Today. 29 July 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2012. สืบค้นเมื่อ 1 October 2012.
King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.
Stephanie Nebehay (20 November 2012). "UN rights boss, Red Cross urge Israel, Hamas to spare civilians". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-24. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.; al-Mughrabi, Nidal (24 November 2012). "Hamas leader defiant as Israel eases Gaza curbs". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-10. สืบค้นเมื่อ 8 February 2013.; "Israeli air strike kills top Hamas commander Jabari". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 14 November 2012.
Israel's Free Trade Area Agreements, IL: Tamas, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 ตุลาคม 2011, สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน 2011

worldcat.org

Cuyckens, Hanne (1 October 2016). "Is Israel Still an Occupying Power in Gaza?". Netherlands International Law Review. 63 (3): 275–295. doi:10.1007/s40802-016-0070-1. ISSN 0165-070X – โดยทาง link.springer.com.
Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. "Chapter VI: Population". A Survey of Palestine. Vol. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint ed.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. p. 148. ISBN 978-0-88728-213-3. OCLC 22345421. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-19. สืบค้นเมื่อ 2018-05-17. {{cite book}}: |volume= has extra text (help)
Lustick, Ian (1997). "Has Israel Annexed East Jerusalem?". Middle East Policy. Washington, D.C.: Wiley-Blackwell. V (1): 34–45. doi:10.1111/j.1475-4967.1997.tb00247.x. ISSN 1061-1924. OCLC 4651987544. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-11-20. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.

wsj.com

Hong, Nicole (23 February 2015). "Jury Finds Palestinian Authority, PLO Liable for Terrorist Attacks in Israel a Decade Ago". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.

yale.edu

avalon.law.yale.edu

"The Covenant of the League of Nations". Article 22. สืบค้นเมื่อ 18 October 2012.

ynetnews.com

King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). "The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas". Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-08-11. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012. {{cite web}}: ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.