ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย (Thai Wikipedia)

Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย" in Thai language version.

refsWebsite
Global rank Thai rank
1st place
1st place
3rd place
5th place
5th place
17th place
61st place
135th place
2nd place
4th place
7th place
41st place
low place
low place
6th place
20th place
555th place
413th place
low place
low place
low place
low place
5,186th place
5,121st place
120th place
318th place
102nd place
282nd place
731st place
1,586th place
low place
136th place
low place
low place

27mart.com

archive.org

books.google.com

  • Busch, Birgitta; Kelly-Holmes, Helen (2004). Language, Discourse and Borders in the Yugoslav Successor States. Multilingual Matters. p. 26. ISBN 978-1853597329. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. the official language of the Kingdom was 'Serbo-Croato-Slovenian'
  • Tomasevich, Jozo (1975). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: The Chetniks. Stanford University Press. p. 93. ISBN 978-0804708579. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 March 2019. สืบค้นเมื่อ 2 October 2021.
  • Banac, Ivo (1992). The National Question in Yugoslavia. Origins, History, Politics (2nd printing ed.). Ithaca, NY: Cornell University Press. p. 58. ISBN 978-0801494932. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2021. สืบค้นเมื่อ 14 November 2020.
  • Myers, Paul F.; Campbell, Arthur A. (1954). The Population of Yugoslavia (ภาษาอังกฤษ). U.S. Government Printing Office. p. 152. ISBN 978-0598678454. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2021. สืบค้นเมื่อ 30 September 2021.
  • Alexander, Ronelle (2013). "Language and Identity: The Fate of Serbo-Croatian". ใน Daskalov, Rumen; Marinov, Tchavdar (บ.ก.). Entangled Histories of the Balkans: Volume One: National Ideologies and Language Policies. Koninklijke Brill NV. p. 371. ISBN 978-9004250765. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. Now, however, the official language of the new state, the Kingdom of Serbs, Croats, and Slovenes, bore the unwieldy name Serbo-Croato-Slovene (srbsko-hrvatsko-slovenački or srbsko-hrvatsko-slovenski).
  • Wojciechowski, Sebastian; Burszta, Wojciech J.; Kamusella, Tomasz (2006). Nationalisms across the globe: an overview of nationalisms in state-endowed and stateless nations. Vol. 2. School of Humanities and Journalism. p. 79. ISBN 978-8387653460. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. Similarly, the 1921 Constitution declared Serbocroatoslovenian as the official and national language of the Kingdom of Serbs, Croats, and Slovenians.
  • Kamusella, Tomasz (2009). The politics of language and nationalism in modern Central Europe. Palgrave Macmillan. pp. 228, 297. ISBN 978-0-230-55070-4.
  • Walter R. Roberts (1973). Tito, Mihailović, and the Allies, 1941–1945. Rutgers University Press. p. 288. ISBN 978-0-8135-0740-8.
  • Hehn, Paul N. (2005) A Low Dishonest Decade: Italy, the Powers and Eastern Europe, 1918–1939., Chapter 2, Mussolini, Prisoner of the Mediterranean

corfu.gr

doi.org

fes.de

library.fes.de

google.co.th

books.google.co.th

handle.net

hdl.handle.net

history.com

nytimes.com

researchgate.net

sagepub.com

journals.sagepub.com

sistory.si

time.com

web.archive.org

  • Busch, Birgitta; Kelly-Holmes, Helen (2004). Language, Discourse and Borders in the Yugoslav Successor States. Multilingual Matters. p. 26. ISBN 978-1853597329. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. the official language of the Kingdom was 'Serbo-Croato-Slovenian'
  • Tomasevich, Jozo (1975). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: The Chetniks. Stanford University Press. p. 93. ISBN 978-0804708579. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 March 2019. สืบค้นเมื่อ 2 October 2021.
  • Banac, Ivo (1992). The National Question in Yugoslavia. Origins, History, Politics (2nd printing ed.). Ithaca, NY: Cornell University Press. p. 58. ISBN 978-0801494932. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2021. สืบค้นเมื่อ 14 November 2020.
  • Myers, Paul F.; Campbell, Arthur A. (1954). The Population of Yugoslavia (ภาษาอังกฤษ). U.S. Government Printing Office. p. 152. ISBN 978-0598678454. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2021. สืบค้นเมื่อ 30 September 2021.
  • Alexander, Ronelle (2013). "Language and Identity: The Fate of Serbo-Croatian". ใน Daskalov, Rumen; Marinov, Tchavdar (บ.ก.). Entangled Histories of the Balkans: Volume One: National Ideologies and Language Policies. Koninklijke Brill NV. p. 371. ISBN 978-9004250765. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. Now, however, the official language of the new state, the Kingdom of Serbs, Croats, and Slovenes, bore the unwieldy name Serbo-Croato-Slovene (srbsko-hrvatsko-slovenački or srbsko-hrvatsko-slovenski).
  • Wojciechowski, Sebastian; Burszta, Wojciech J.; Kamusella, Tomasz (2006). Nationalisms across the globe: an overview of nationalisms in state-endowed and stateless nations. Vol. 2. School of Humanities and Journalism. p. 79. ISBN 978-8387653460. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2016. สืบค้นเมื่อ 25 October 2015. Similarly, the 1921 Constitution declared Serbocroatoslovenian as the official and national language of the Kingdom of Serbs, Croats, and Slovenians.
  • History of the municipal theatre เก็บถาวร 23 มิถุนายน 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน from Corfu city hall Quote: "The Municipal Theatre was not only an Art-monument but also a historical one. On its premises the exiled Serbian parliament, held meetings in 1916, which decided the creation of the new Unified Kingdom of Yugoslavia."
  • "Yugoslavia: Balkan Politics". Time Magazine. 31 March 1923. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 February 2008.
  • "Yugoslavia: Elections". Time Magazine. 23 February 1925. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 January 2008.
  • "Yugoslavia: The Opposition". Time Magazine. 6 April 1925. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 February 2008.

worldcat.org

yuhistorija.com