Analysis of information sources in references of the Wikipedia article "Seymur Baycan" in Turkish language version.
Söhbət Azərbaycanda kitabların baha olmasından, Azərbaycan dilinə tərcümələrin keyfiyyətinin aşağı olmasından getmir. Bütün bunlar aşağı-yuxarı ucuz bəhanələrdir. Söhbət ondan gedir ki, azərbaycanlılar kiçik qardaş xəstəliyindən əziyyət çəkirlər. Azərbaycanlılar böyük qardaşsız yaşaya bilmirlər.
Mənə deyirlər ki, sən rus dilinin təəssübünü çəkirsən, türk düşmənçiliyi edirsən. Rus dilinin təəssübünü çəkmirəm. Rus dilinin təəssübünü niyə çəkməliyəm? Türk düşmənçiliyi də etmirəm.
Akop Martayanın uydurduğu saxta, sintetik, süni sözlərdən istifadə etməkdənsə, ərəb-fars sözlərindən istifadə etmək daha yaxşıdır... Akop Martayan türkləri dəhşətli bir bataqlığa soxub... Deyirəm, ay bəy, ay yoldaş, ay vətəndaş, sənin hekayədə ərəb-fars sözlərinin əvəzinə istifadə etdiyin sözlər türk sözləri deyil, Akop Martayanın uydurduğu süni, saxta, sintetik sözlərdir.
Azərbaycanlıların türk sözlərindən istifadə etməyinin əsasən üç əsas səbəbi var: 1. Yüngüllük, 2. Görməmişlik, 3. Kiçik qardaş xəstəliyi.
Bu gün özünü şitliyə, təlxəkliyə qoymuş adamların böyük əksəriyyəti müxtəlif formalarda Türkiyədən qidalanırlar. Yəni, özünü şit aparan, təlxəklik, bambılılıq edən adamların böyük hissəsi türk kanallarına, türk filmlərinə, türk seriallarına baxan, qərəz Turkiyədən qidalanan adamlardır.
Türk dili Azərbaycan dilinə yaxın dil olduğu üçün türk dilində oxuyan, türk dilində filmlərə baxan adamların dili özlərinin də xəbərləri olmadan, özləri də hiss etmədən tədricən pozulur... Azərbaycan dilini kifayət qədər yaxşı bilən, şəxsən tanıdığım neçə-neçə adamın dilini türk dili pozdu... Türk mediası, türk ədəbiyyatı ilə bu və ya digər formada daima təmasda, əlaqədə olan adamların səviyyəsi aşağı düşür... Ona görə də bacardıqca türk mediasından uzaqda dayanmaq lazımdır.
Türk dilində oxumaq, gənclərdə tənbəllik, arxayınlıq yaradır... Sırf mövzumuza gəldikdə isə, gənc adam Tolstoyu rusca oxumalıdır... Bir türk tərcüməçisi hansısa bir rus romanını azərbaycanlı tərcüməçidən yaxşı tərcümə edə bilməz... Kim hansısa bir rus romanını türkcə oxuyubsa, belə hesab etsin ki, əsəri oxumayıb... Rus ədəbiyyatını türkcə oxumaq, təxminən ona bənzəyir ki, bulaq suyunu kənara qoyub, gedib kanalizasiya suyu içirsən... Xüsusən yaradıcılıqla, yazı-pozu işləriylə məşğul olan gənclər türkcə oxumağı, türk kanallarına baxmağı özlərinə sərt şəkildə qadağan etməlidirlər... Ümumiyyətlə, hansı mətndə türk sözünə rast gəlirəmsə, özümdən asılı deyil, mətn gözümdən tamam düşür, mətnə qətiyyən ciddi münasibət göstərə bilmirəm... Sevda Sultanova kimi təcrübəli qələm adamları əttökən türk sözlərindən yazılarda istifadə edəndə, onları başa düşmək heç cür mümkün olmur. Hər şeyi öz adı ilə çağırsaq, bunun adı banal yüngüllükdür...
Türkcəyə tərcümə olunmuş rus ədəbiyyatı çox bərbad gündədir... Türkcə danışan düşük, özünə bir qram hörmət etməyən azərbaycanlılar da var.
Akop Martayanın bayrağı AZTV-nin qülləsində dalğalanmaqdadır.
Türkiyədə türkcə danışanda özlərini xoşbəxt hiss edirlər. Gəlin ədalətli olaq. İndi bunun adı xalis görməmişlik deyilsə, bəs nədir?... Düşüklük. Burda hər hansı şərhə qətiyyən ehtiyac yoxdur... Azərbaycanlılar kiçik qardaş xəstəliyindən əziyyət çəkirlər... Yazıda, danışıqda türk sözləri işlətməklə azərbaycanlılar türklərə yarınırlar... Sabah CHP hakimiyyətə gəlsə, indi mövqeləri xeyli zəifləmiş “bəyaz türklər” yavaş-yavaş üzə çıxacaqlar. “Ay balam, gül balam/ qazlarım, ay qazlarım, ağıldan dayazlarım…” kimi sözlər deyib azərbaycanlılarla incə tərzdə məzələnəcəklər. Heç kimə sirr deyil ki, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni elitası azərbaycanlılara ikinci sort insan kimi baxır. Əlbəttə, hətta məzə, gülüş obyektinə çevrildikləri halda belə azərbaycanlılar özlərin xoşbəxt hiss edəcəklər.
Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında özünə yer tapa bilməyən, artıq-urtuq, qalıq-quluq türklər azərbaycanlılara sadəcə “bəyənmə düyməsi” kimi baxırlar. Kiçik qardaş xəstəliyinin altında şiddətlə əzilən azərbaycanlılar onlara “bəyənmə düyməsi” kimi baxan, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında özünə yer tapa bilməyən, artıq-urtuq, qalıq-quluq türklərə böyük şövqlə, geniş məhəbbətlə qucaq açırlar.
Heç bir ehtiyac olmadığı halda “türk” sözlərindən bol-bol istifadə edərkən ucuz yüngüllük etməklə bərabər, həm də türklərə, hazırkı “böyük qardaşa” yaltaqlanırlar... Müxalifət liderlərinin, müxalifətin üzdə olan simalarının heç bir ehtiyac olmadığı halda çıxışlarında “türk” sözlərindən bol-bol istifadə etmələri, onların informasiyaları qeyri-ciddi mənbələrdən aldıqlarının, qeyri-ciddi mənbələrdən qidalandıqlarının açıq-aşkar əlamətidir.
Mən ümumiyyətlə məktəblərdə dərslərin Azərbaycan dilində keçirilməsinin əleyhinəyəm. Məktəblərdə dərslər alman, fransız, ispan, ingilis, italyan, yapon, çin dillərində keçirilməlidir. Azərbaycan dili ən uzağı bazar, hamam, çayxana, şadlıq evi, yas mağarı kimi yerlərdə istifadə olunmalıdır. Məktəblərdə dərslərin Azərbaycan dilində keçirilməsi uşaqları bədbəxt etmək deməkdir. Kimə lazımdı Azərbaycan dili? Arxasında güclü iqtisadiyyat, güclü mədəniyyət, ciddi oxucu kütləsi dayanmayan dil məhvə məhkumdu. Onsuz da, türk dili azərbaycan dilin sürətlə yeyir. Əgər bir dil məhv olursa, məhv olan dilin yerini daha ciddi bir xalqın dili tutmalıdır.
Türk mənbələrindən bu və ya digər formada istifadə edən adamların ciddi düşüncə yiyəsi olacaqlarına, ortabab bir məhsul yaradacaqlarına qətiyyən inanmıram
Amma tərcümədə türk sözlərinə rast gələndə qanım qaralırdı. Elə bil iştahla yediyim ləzzətli yeməyin, məsələn, yarpaq dolmasının, kələm dolmasının, badımcan dolmasının, yayma xəngəlin, küftənin içindən sümük qırıntısı çıxırdı... Elə qəşəng, ürəyə yağ kimi yayılan tərcümədə türk sözlərindən istifadə etmək günahdı, cinayətdi.
...rus ədəbiyyatını türkcə oxumaq, təxminən bulaq suyunu kənara qoyub gedib kanalizasiya suyu içməyə bənzəyir. Ola bilsin, fikrimi bir az kobud, sərt şəkildə ifadə etmişəm. Əgər bu kobud bənzətmə ilə kimlərinsə xətrinə dəymişəmsə, həmin adamlardan dönə-dönə üzr istəyirəm.
Açıq deyirəm, mən türk mahnıları oxuyan azərbaycanlı müğənnilərə nifrət edirəm. ...türk mahnılarını oxumağı həyat tərzinə çevirmək yüngüllük, düşüklük, hətta deyərdim ki, Azərbaycan musiqisinə qarşı xəyanətdir.
Əhməd Həmdi Tanpınarın, Oğuz Atayın, Yusif Atılqanın, Sadiq Hidayətin ədəbiyyata dəxli yoxdu... Əhməd Həmdi Tanpınar, Oğuz Atay, Yusif Atılqan, Sadiq Hidayət kimi saxta, surroqat yazıçılar ədəbiyyat haqqında dərin anlayışı, ədəbiyyat haqqında özünün şəxsi fikirləri olmayan, sağ əllə sol qulağı qaşımağı həyat tərzinə çevirən, ciddi, həqiqi ədəbiyyatı sağ əllə sol qulağı qaşımaq kimi başa düşən adamların sevimli yazıçısı ola bilər.
Türkiyə əhalisi kitab oxuma baxımından Afrika ölkələri ilə bir sıradadı. Türkiyədə altı adama ildə bir kitab düşür.
Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında uğur qazanmaqda çətinlik, əziyyət çəkən adamlar azərbaycanlılara sadəcə “bəyənmə düyməsi” kimi baxırlar. Natamamlıq kompleksinin altında şiddətlə əzilən azərbaycanlılar onlara “bəyənmə düyməsi” kimi baxan, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında uğur qazanmaqda əziyyət çəkən adamlara şövqlə, məhəbbətlə qucaq açırlar.
...mən də türk filmlərinə baxmıram. Çünki mən də türklərə inanmıram. Söhbət sənətdən, yazıdan, kinodan, ədəbiyyatdan gedir... Bu yazıda isə türk mətbuatı, türk köşə yazarları haqda danışacayıq... İçiboş bir adam özünü intellektual adam kimi tanıtdıra bilər. Türk köşə yazarları artistliyi gözəl bacarırlar. Bu artistliyə aldanan xeyli insan var. Mən artistlərin yazısını oxumuram.
Bu gün özünü şitliyə, təlxəkliyə qoymuş adamların böyük əksəriyyəti müxtəlif formalarda Türkiyədən qidalanırlar. Yəni, özünü şit aparan, təlxəklik, bambılılıq edən adamların böyük hissəsi türk kanallarına, türk filmlərinə, türk seriallarına baxan, qərəz Turkiyədən qidalanan adamlardır.
Türk dili Azərbaycan dilinə yaxın dil olduğu üçün türk dilində oxuyan, türk dilində filmlərə baxan adamların dili özlərinin də xəbərləri olmadan, özləri də hiss etmədən tədricən pozulur... Azərbaycan dilini kifayət qədər yaxşı bilən, şəxsən tanıdığım neçə-neçə adamın dilini türk dili pozdu... Türk mediası, türk ədəbiyyatı ilə bu və ya digər formada daima təmasda, əlaqədə olan adamların səviyyəsi aşağı düşür... Ona görə də bacardıqca türk mediasından uzaqda dayanmaq lazımdır.
Mən ümumiyyətlə məktəblərdə dərslərin Azərbaycan dilində keçirilməsinin əleyhinəyəm. Məktəblərdə dərslər alman, fransız, ispan, ingilis, italyan, yapon, çin dillərində keçirilməlidir. Azərbaycan dili ən uzağı bazar, hamam, çayxana, şadlıq evi, yas mağarı kimi yerlərdə istifadə olunmalıdır. Məktəblərdə dərslərin Azərbaycan dilində keçirilməsi uşaqları bədbəxt etmək deməkdir. Kimə lazımdı Azərbaycan dili? Arxasında güclü iqtisadiyyat, güclü mədəniyyət, ciddi oxucu kütləsi dayanmayan dil məhvə məhkumdu. Onsuz da, türk dili azərbaycan dilin sürətlə yeyir. Əgər bir dil məhv olursa, məhv olan dilin yerini daha ciddi bir xalqın dili tutmalıdır.
Türk dilində oxumaq, gənclərdə tənbəllik, arxayınlıq yaradır... Sırf mövzumuza gəldikdə isə, gənc adam Tolstoyu rusca oxumalıdır... Bir türk tərcüməçisi hansısa bir rus romanını azərbaycanlı tərcüməçidən yaxşı tərcümə edə bilməz... Kim hansısa bir rus romanını türkcə oxuyubsa, belə hesab etsin ki, əsəri oxumayıb... Rus ədəbiyyatını türkcə oxumaq, təxminən ona bənzəyir ki, bulaq suyunu kənara qoyub, gedib kanalizasiya suyu içirsən... Xüsusən yaradıcılıqla, yazı-pozu işləriylə məşğul olan gənclər türkcə oxumağı, türk kanallarına baxmağı özlərinə sərt şəkildə qadağan etməlidirlər... Ümumiyyətlə, hansı mətndə türk sözünə rast gəlirəmsə, özümdən asılı deyil, mətn gözümdən tamam düşür, mətnə qətiyyən ciddi münasibət göstərə bilmirəm... Sevda Sultanova kimi təcrübəli qələm adamları əttökən türk sözlərindən yazılarda istifadə edəndə, onları başa düşmək heç cür mümkün olmur. Hər şeyi öz adı ilə çağırsaq, bunun adı banal yüngüllükdür...
Türkcəyə tərcümə olunmuş rus ədəbiyyatı çox bərbad gündədir... Türkcə danışan düşük, özünə bir qram hörmət etməyən azərbaycanlılar da var.
Amma tərcümədə türk sözlərinə rast gələndə qanım qaralırdı. Elə bil iştahla yediyim ləzzətli yeməyin, məsələn, yarpaq dolmasının, kələm dolmasının, badımcan dolmasının, yayma xəngəlin, küftənin içindən sümük qırıntısı çıxırdı... Elə qəşəng, ürəyə yağ kimi yayılan tərcümədə türk sözlərindən istifadə etmək günahdı, cinayətdi.
...rus ədəbiyyatını türkcə oxumaq, təxminən bulaq suyunu kənara qoyub gedib kanalizasiya suyu içməyə bənzəyir. Ola bilsin, fikrimi bir az kobud, sərt şəkildə ifadə etmişəm. Əgər bu kobud bənzətmə ilə kimlərinsə xətrinə dəymişəmsə, həmin adamlardan dönə-dönə üzr istəyirəm.
Söhbət Azərbaycanda kitabların baha olmasından, Azərbaycan dilinə tərcümələrin keyfiyyətinin aşağı olmasından getmir. Bütün bunlar aşağı-yuxarı ucuz bəhanələrdir. Söhbət ondan gedir ki, azərbaycanlılar kiçik qardaş xəstəliyindən əziyyət çəkirlər. Azərbaycanlılar böyük qardaşsız yaşaya bilmirlər.
Bu gün Türkiyədə istifadə olunan dil uydurma, süni, saxta bir dildir.
Akop Martayanın uydurduğu saxta, sintetik, süni sözlərdən istifadə etməkdənsə, ərəb-fars sözlərindən istifadə etmək daha yaxşıdır... Akop Martayan türkləri dəhşətli bir bataqlığa soxub... Deyirəm, ay bəy, ay yoldaş, ay vətəndaş, sənin hekayədə ərəb-fars sözlərinin əvəzinə istifadə etdiyin sözlər türk sözləri deyil, Akop Martayanın uydurduğu süni, saxta, sintetik sözlərdir.
Akop Martayanın bayrağı AZTV-nin qülləsində dalğalanmaqdadır.
Türkiyədə türkcə danışanda özlərini xoşbəxt hiss edirlər. Gəlin ədalətli olaq. İndi bunun adı xalis görməmişlik deyilsə, bəs nədir?... Düşüklük. Burda hər hansı şərhə qətiyyən ehtiyac yoxdur... Azərbaycanlılar kiçik qardaş xəstəliyindən əziyyət çəkirlər... Yazıda, danışıqda türk sözləri işlətməklə azərbaycanlılar türklərə yarınırlar... Sabah CHP hakimiyyətə gəlsə, indi mövqeləri xeyli zəifləmiş “bəyaz türklər” yavaş-yavaş üzə çıxacaqlar. “Ay balam, gül balam/ qazlarım, ay qazlarım, ağıldan dayazlarım…” kimi sözlər deyib azərbaycanlılarla incə tərzdə məzələnəcəklər. Heç kimə sirr deyil ki, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni elitası azərbaycanlılara ikinci sort insan kimi baxır. Əlbəttə, hətta məzə, gülüş obyektinə çevrildikləri halda belə azərbaycanlılar özlərin xoşbəxt hiss edəcəklər.
Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında özünə yer tapa bilməyən, artıq-urtuq, qalıq-quluq türklər azərbaycanlılara sadəcə “bəyənmə düyməsi” kimi baxırlar. Kiçik qardaş xəstəliyinin altında şiddətlə əzilən azərbaycanlılar onlara “bəyənmə düyməsi” kimi baxan, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında özünə yer tapa bilməyən, artıq-urtuq, qalıq-quluq türklərə böyük şövqlə, geniş məhəbbətlə qucaq açırlar.
Azərbaycanlıların türk sözlərindən istifadə etməyinin əsasən üç əsas səbəbi var: 1. Yüngüllük, 2. Görməmişlik, 3. Kiçik qardaş xəstəliyi.
Türk mənbələrindən bu və ya digər formada istifadə edən adamların ciddi düşüncə yiyəsi olacaqlarına, ortabab bir məhsul yaradacaqlarına qətiyyən inanmıram
Qara Qarayev "türkcə" danışmaqla türklərə yaltaqlanır.
Heç bir ehtiyac olmadığı halda “türk” sözlərindən bol-bol istifadə edərkən ucuz yüngüllük etməklə bərabər, həm də türklərə, hazırkı “böyük qardaşa” yaltaqlanırlar... Müxalifət liderlərinin, müxalifətin üzdə olan simalarının heç bir ehtiyac olmadığı halda çıxışlarında “türk” sözlərindən bol-bol istifadə etmələri, onların informasiyaları qeyri-ciddi mənbələrdən aldıqlarının, qeyri-ciddi mənbələrdən qidalandıqlarının açıq-aşkar əlamətidir.
Açıq deyirəm, mən türk mahnıları oxuyan azərbaycanlı müğənnilərə nifrət edirəm. ...türk mahnılarını oxumağı həyat tərzinə çevirmək yüngüllük, düşüklük, hətta deyərdim ki, Azərbaycan musiqisinə qarşı xəyanətdir.
Əhməd Həmdi Tanpınarın, Oğuz Atayın, Yusif Atılqanın, Sadiq Hidayətin ədəbiyyata dəxli yoxdu... Əhməd Həmdi Tanpınar, Oğuz Atay, Yusif Atılqan, Sadiq Hidayət kimi saxta, surroqat yazıçılar ədəbiyyat haqqında dərin anlayışı, ədəbiyyat haqqında özünün şəxsi fikirləri olmayan, sağ əllə sol qulağı qaşımağı həyat tərzinə çevirən, ciddi, həqiqi ədəbiyyatı sağ əllə sol qulağı qaşımaq kimi başa düşən adamların sevimli yazıçısı ola bilər.
Türkiyə əhalisi kitab oxuma baxımından Afrika ölkələri ilə bir sıradadı. Türkiyədə altı adama ildə bir kitab düşür.
Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında uğur qazanmaqda çətinlik, əziyyət çəkən adamlar azərbaycanlılara sadəcə “bəyənmə düyməsi” kimi baxırlar. Natamamlıq kompleksinin altında şiddətlə əzilən azərbaycanlılar onlara “bəyənmə düyməsi” kimi baxan, Türkiyənin ictimai-siyasi-mədəni həyatında uğur qazanmaqda əziyyət çəkən adamlara şövqlə, məhəbbətlə qucaq açırlar.
...mən də türk filmlərinə baxmıram. Çünki mən də türklərə inanmıram. Söhbət sənətdən, yazıdan, kinodan, ədəbiyyatdan gedir... Bu yazıda isə türk mətbuatı, türk köşə yazarları haqda danışacayıq... İçiboş bir adam özünü intellektual adam kimi tanıtdıra bilər. Türk köşə yazarları artistliyi gözəl bacarırlar. Bu artistliyə aldanan xeyli insan var. Mən artistlərin yazısını oxumuram.
Mənə deyirlər ki, sən rus dilinin təəssübünü çəkirsən, türk düşmənçiliyi edirsən. Rus dilinin təəssübünü çəkmirəm. Rus dilinin təəssübünü niyə çəkməliyəm? Türk düşmənçiliyi də etmirəm.
Seymur Baycan deyir ki, müasir türk dilinin yaradıcısı erməni Aqop Martayandır. Ermənilər tərəfindən uydurulmuş və tirajlanmış bu məlumat hamımıza çoxdan məlum idi.
Seymur Baycan deyir ki, müasir türk dilinin yaradıcısı erməni Aqop Martayandır. Ermənilər tərəfindən uydurulmuş və tirajlanmış bu məlumat hamımıza çoxdan məlum idi.
Bu gün Türkiyədə istifadə olunan dil uydurma, süni, saxta bir dildir.
Qara Qarayev "türkcə" danışmaqla türklərə yaltaqlanır.
