Marta K. Nowak: Dzwonią kobiety, którym szpital właśnie odwołał aborcję. Pomożemy wszystkim. OKO.press, 25 października 2020. [dostęp 2020-11-06]. Cytat: „Nieoficjalnie, poza systemem, aborcji może być nawet 150 000 rocznie. Tak wynika z szacunków m.in. Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.”
Wprowadzone przez okupanta niemieckiego przepisy zezwalające na aborcję na żądanie kobiety nie miały żadnej mocy prawnej. Zgodnie z art. 43 konwencji haskiej IV z 18 października 1907 r. dotyczącej praw i zwyczajów wojny lądowej (Dz.U. z 1927 r. nr 21, poz. 161), której sygnatariuszem była III Rzesza, okupant nie nabywa suwerenności nad zajętym obszarem, jest uprawniony do ustanowienia jedynie przepisów koniecznych dla prawidłowej administracji obszaru okupowanego i ma obowiązek przestrzegania, z wyjątkiem bezwzględnych przeszkód, prawa obowiązującego na tym obszarze. Dodatkowo 30 listopada 1939 r. Prezydent Rzeczypospolitej Władysław Raczkiewicz wydał dekret o nieważności wszystkich aktów prawnych władz okupacyjnych (Dz. U. z 1939 r., nr 102, poz. 1006), uznający w art. 9 za nieważne i niebyłe zarówno takie akty już wydane, jak i te, które zostaną wydane po wejściu w życie tego dekretu.
De iure aborcja na żądanie kobiety była nielegalna, ale de facto była dozwolona, ze względu na bliżej niezdefiniowany termin „trudne warunki życiowe kobiety ciężarnej” (art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, Dz.U. z 1956 r. nr 12, poz. 61). W tym okresie, po wykryciu ciąży, ginekolodzy często pytali kobietę, czy chce, aby ciąża została usunięta.
Stanowisko Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 2020 r. w przedmiocie terminu publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt K 1/20 (M.P. z 2020 r. poz. 1104).
MarcinM.BerentMarcinM. i inni, Kodeks karny. Komentarz, MarianM.Filar (red.), wyd. 5, Wolters Kluwer, 2016, ISBN 978-83-264-9966-1 [dostęp 2021-09-29]. Brak numerów stron w książce
un.org
World Abortion Policies 2007. un.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-22)].[zarchiwizowano z tego adresu (2016-10-22)], United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division.
World Abortion Policies 2007. un.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-22)].[zarchiwizowano z tego adresu (2016-10-22)], United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division.
Wprowadzone przez okupanta niemieckiego przepisy zezwalające na aborcję na żądanie kobiety nie miały żadnej mocy prawnej. Zgodnie z art. 43 konwencji haskiej IV z 18 października 1907 r. dotyczącej praw i zwyczajów wojny lądowej (Dz.U. z 1927 r. nr 21, poz. 161), której sygnatariuszem była III Rzesza, okupant nie nabywa suwerenności nad zajętym obszarem, jest uprawniony do ustanowienia jedynie przepisów koniecznych dla prawidłowej administracji obszaru okupowanego i ma obowiązek przestrzegania, z wyjątkiem bezwzględnych przeszkód, prawa obowiązującego na tym obszarze. Dodatkowo 30 listopada 1939 r. Prezydent Rzeczypospolitej Władysław Raczkiewicz wydał dekret o nieważności wszystkich aktów prawnych władz okupacyjnych (Dz. U. z 1939 r., nr 102, poz. 1006), uznający w art. 9 za nieważne i niebyłe zarówno takie akty już wydane, jak i te, które zostaną wydane po wejściu w życie tego dekretu.